Uwzględnienie relacji między wysokością zastrzeżonej kary umownej a wysokością należnego wynagrodzenia
Surogat odszkodowania; miarkowanie kary umownej (art. 484 k.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Sąd Apelacyjny przyjął za zasadne, stosownie do treści art. 484 § 2 k.c., zmiarkowanie należnych skarżącemu kar umownych o około połowę, tj. z kwoty 1.278.047,14 zł do kwoty 650.000 zł, która jawi się jako adekwatna w okolicznościach niniejszej sprawy. Stanowi bowiem niemal ¼ wynagrodzenia umownego oraz blisko 40% wynagrodzenia należnego za prace faktycznie wykonane. Biorąc pod uwagę wymienione wyżej funkcje kary umownej, a także zakres wykonania umowy i okoliczność, że brak było rażąco zawinionych zachowań pozwanych głównych (powodów wzajemnych) w czasie wykonywania umowy należy uznać, że przyjęcie, iż kara należy się w wyższej kwocie nadmiernie godziłoby w interes wykonawców poprzez rażące wygórowanie kary, dalszemu zaś jej miarkowaniu i obniżeniu sprzeciwia się konieczność ochrony interesu zamawiającego (w tym kompensaty szkody i innych problemów wynikłych z niedotrzymania terminu wykonania umowy).
Wyrok SA w Białymstoku z dnia 29 marca 2017 r., I ACa 679/16
Standard: 9800 (pełna treść orzeczenia)
Miarkowanie kary ma zapobiegać dysproporcjom między jej ustaloną w umowie wysokością a zasługującym na ochronę interesem wierzyciela. Stanowisko Sąd Apelacyjnego, że objęta żądaniem powoda kara umowna stanowiąca 1/6 część całkowitej zastrzeżonej w umowie kary umownej i 5% wartości umówionego wynagrodzenia netto, którego wykonawca mógł się spodziewać w przypadku kontunuowania robót budowlanych, nie może być uznana za rażąco wygórowaną nie jest wadliwe.
Wyrok SN z dnia 23 marca 2017 r., V CSK 393/16
Standard: 67393 (pełna treść orzeczenia)