Rozszerzona prawomocność wyroku wydanego w sprawie z powództwa osoby trzeciej przeciwko dłużnikowi o świadczenie (art. 393 k.c.)

Wyrok wydany w sprawie z powództwa osoby trzeciej przeciwko dłużnikowi o świadczenie (art. 393 k.c.) nie korzysta z rozszerzonej prawomocności (art. 365 k.p.c.) w sprawie pomiędzy stronami umowy.

Osoba trzecia wytaczając powództwo o wykonanie zobowiązania nie może pozywać jednocześnie wierzyciela jeżeli żądanie opiera na pactum in favorem tertii. Dłużnikowi przysługują przeciwko osobie trzeciej zarzuty z umowy (art. 393 § 3 k.c.), ale też i zarzuty osobiste, które mogą wynikać z odrębnie zawartej umowy modyfikującej treść stosunku zapłaty.

Materialnoprawna konstrukcja umowy na rzecz osoby trzeciej nie pozwala przyjąć, iż z istoty tego stosunku prawnego wynika konieczność jednolitego rozstrzygnięcia o żądaniu, wyrok nie odnosi tu bowiem skutku do wszystkich współuczestników stosunku prawnego niepodzielnie. Stąd też interwencja uboczna nie może mieść cech interwencji samoistnej (art. 81 k.p.c.).

Wyrok SN z dnia 25 czerwca 2014 r., IV CSK 610/13

Standard: 67338 (pełna treść orzeczenia)