Wpływ wsparcia opiekuńczego najbliższych na wysokość odpowiedniej renty

Renta, aby była „odpowiednia”, musi uwzględniać różne okoliczności składające się na sytuację poszkodowanego. Do okoliczności tych zaliczyć można m.in. sprawowanie opieki nad poszkodowanym przez członków rodziny, realizujących tym samym obowiązki wynikające z prawa rodzinnego, zasadniczo z art. 87 oraz art. 128 i n. k.r.o.

Dla określenia, jaka liczba godzin opieki zostanie – w postaci stosownej kwoty – odzwierciedlona w zasądzonej rencie, nie bez znaczenia pozostaje również fakt korzystania przez powódkę z różnych form rehabilitacji wykonywanej przez osoby trzecie, bez potrzeby w tym czasie dodatkowej opieki ze strony bliskich. Nieuzasadnione byłoby również oczekiwanie, że renta obejmować będzie równowartość kosztów profesjonalnej opieki przez całą dobę. Z ustaleń faktycznych nie wynika bowiem, by pomoc potrzebna powódce musiała być świadczona całodobowo w takim samym stopniu intensywności. Odpowiednia renta powinna zatem uwzględniać, że rodzice skarżącej nie wykonują czynności opiekuńczych niezmiennie w sposób ciągły, gdyż czynności te przerywane są okresami czuwania, ograniczającego się do pozostania w gotowości do reagowania na potrzeby córki.

Nadto sama okoliczność czuwania nad skarżącą przez członków jej rodziny nie oznacza, że każda godzina pobytu bliskich w otoczeniu powódki powinna być przeliczana na równowartość kosztów opieki. Takie przeliczanie każdego wyrazu troski wyrażanej przez rodziców, ponadto z uwzględnieniem rynkowej stawki usług świadczonych przez osoby trzecie, nie tylko nie współgrałoby z pojęciem „odpowiedniości”, lecz także zatracałoby istotny wymiar tych czynności, motywowany najbliższymi więziami rodzinnymi, które nie powinny podlegać pełnej merkantylizacji, również w przypadku możliwości kierowania roszczeń odszkodowawczych do podmiotu odpowiedzialnego za szkodę.

Wyrok SN z dnia 10 listopada 2022 r., II CSKP 660/22

Standard: 67035 (pełna treść orzeczenia)