Procesowe skutki wytoczenia powództwa w imieniu dziecka bez zezwolenia sądu opiekuńczego
Brak zdolności procesowej, sądowej, w składzie organu (art. 199 § 1 pkt 3 i art. 379 pkt 2 i art. 401 pkt 2 k.p.c.) Zezwolenie sądu na czynności przekraczające zakres zwykłego zarządu majątkiem dziecka (art. 101 § 3 k.r.o.)
Wytoczenie powództwa w imieniu małoletniego dziecka bez stosownego zezwolenia sądu opiekuńczego oznacza zaś, że w sprawie w rzeczywistości powództwo zostało wytoczone przez osobę niemającą zdolności procesowej, za którą działa wprawdzie jej przedstawiciel ustawowy, ale bez wymaganego zezwolenia, co jest równoznaczne z działaniem bez przedstawiciela ustawowego. Jest to brak formalny pozwu, który w świetle art. 199 § 1 pkt 3 k.p.c. winien skutkować odrzuceniem pozwu. Ten brak jest jednak brakiem usuwalnym, stosownie do treści art. 199 § 2 k.p.c. Nie ma przeszkód, by stosowne zezwolenie sądu opiekuńczego zostało uzupełnione już po wytoczeniu powództwa, albowiem jego brak skutkuje odrzuceniem pozwu dopiero w chwili wyrokowania (art. 316 § 1 k.p.c.) – por. wyrok SN z 27 listopada 2008 r., IV CSK 306/08.
Wyrok SN z dnia 18 maja 2022 r., II CSKP 993/22
Standard: 66797 (pełna treść orzeczenia)