Przerwa biegu terminu zasiedzenia w skutek powództwa windykacyjnego
Odpowiednie stosowanie przepisów o biegu przedawnienia roszczeń do biegu zasiedzenia (art. 175 k.c.) Roszczenie windykacyjne (art. 222 § 1 k.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Wytoczenie przez właściciela nieruchomości powództwa windykacyjnego przeciwko jednemu z małżonków władających tą nieruchomością przerywa bieg terminu zasiedzenia tylko w stosunku do pozwanego małżonka.
Postanowienie SN z dnia 6 kwietnia 2016 r., IV CSK 397/15
Standard: 66682 (pełna treść orzeczenia)
Jeżeli w postępowaniu windykacyjnym właściciel pozwał tylko jednego z małżonków pozostających w ustroju małżeńskiej wspólności majątkowej i w posiadaniu których znajduje się ta nieruchomość, to bieg zasiedzenia zostaje w ten sposób skutecznie przerwany przez właściciela tylko wobec małżonka pozwanego o wydanie nieruchomości.
Drugi z małżonków nie może uzyskać stwierdzenia nabycia własności przez zasiedzenie jedynie wówczas, jeżeli nie może wykazać odpowiednio długiego okresu samoistnego posiadania, a więc materialnoprawnej przesłanki niezbędnej do uwzględnienia wniosku na jego rzecz (por. postanowienie SN z dnia 17 kwietnia 2008, I CSK 520/07).
Skoro zasiedzenie biegnie przeciwko właścicielowi i na rzecz samoistnego zindywidualizowanego posiadacza, to wytaczając powództwo windykacyjne tylko przeciwko określonemu posiadaczowi, właściciel manifestuje tym samym wolę ochrony swego prawa własności wyłącznie przeciwko pozwanemu w procesie wydobywczym posiadaczowi. Tym samym spełnione zostają przesłanki przerwania biegu zasiedzenia w rozumieniu art. 175 k.c. w zw. z art. 123 § 1 pkt 1 k.c. wyłącznie w odniesieniu do posiadacza pozwanego w procesie windykacyjnym.
Postanowienie SN z dnia 3 kwietnia 2014 r., V CSK 294/13
Standard: 66683 (pełna treść orzeczenia)