Brak wymogu wykazania, że orzeczenie narusza prawa wnioskodawcy

Art. 679 § 2 k.p.c., w odróżnieniu od art. 524 § 2 k.p.c., nie uzależnia prawa do żądania zmiany bądź uchylenia prawomocnego postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku od wykazania, że orzeczenie to narusza prawa wnioskodawcy wprost (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9 kwietnia 2010 r., III CSK 178/09), bowiem w istocie chodzi o prawa rzeczywistego spadkobiercy, których refleksem jest sytuacja prawna wnioskodawcy. Jego zakres wyznacza ponadto tylko dopuszczalna i powołana we wniosku podstawa żądania zmiany prawomocnego postanowienia (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 21 grudnia 2011 r., IV CSK 199/11)

Postanowienie SN z dnia 15 grudnia 2017 r., III CSK 308/17

Standard: 66503 (pełna treść orzeczenia)

Dokonując wykładni art. 679 § 2 k.p.c. należy mieć na uwadze, że przepis ten w odróżnieniu od art. 524 § 2 k.p.c. – regulującego możliwość żądania wznowienia postępowania nieprocesowego przez zainteresowanego, który nie był uczestnikiem postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem orzekającym co do istoty sprawy – nie uzależnia prawa do żądania zmiany bądź uchylenia prawomocnego postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku od wykazania, że orzeczenie to narusza jego prawa.

Postanowienie SN z dnia 9 kwietnia 2010 r., III CSK 178/09

Standard: 66504 (pełna treść orzeczenia)