Wezwanie przez organ państwowy do wydania rzeczy (art. 228 k.c.)
Roszczenia uzupełniające właściciela przeciwko posiadaczowi (art. 224 k.c. – 230 k.c.)
Wezwanie, o którym mowa w art. 228 k.c., powinno spełniać wymagania analogiczne do zgłoszenia powództwa, a więc jednoznacznie i precyzyjnie określać żądanie i przedmiot, którego dotyczy.
Wyrok SN z dnia 10 lipca 2013 r., V CSK 320/12
Standard: 66493 (pełna treść orzeczenia)
Art. 228 kc., jako stanowiący odstępstwo od zasady jednakowej ochrony prawnej każdej własności i przyznający szczególne uprzywilejowanie własności państwowej, winien być traktowany z dużym rygoryzmem. W konsekwencji przewidziane w nim wezwanie do wydania (a w przypadku posiadania służebności – realizacji roszczeń z nią związanych) dla swej skuteczności winno spełniać warunki jak analogiczne żądanie w formie zgłoszenia powództwa. Powinno zatem jednoznacznie i precyzyjnie określać samo żądanie, jak i przedmiot, do którego się odnosi, tak, by nie zachodziła konieczność domniemywania treści żądania.
Wyrok SA w Katowicach z dnia 6 marca 2012 r., V ACa 560/11
Standard: 66491 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 66492