Odrzucenie środków zaskarżenia do SN sporządzonych przez stronę osobiście bez wzywania o uzupełnienie braków formalnych

Zgodnie z art. 87[1] § 1 k.p.c., w postępowaniu przed Sądem Najwyższym obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych, z wyjątkami przewidzianymi w art. 87[1] § 2 k.p.c., które w niniejszej sprawie nie zachodzą. Przymus adwokacki ustanowiony w art. 87[1] KPC obejmuje wszystkie postępowania należące do właściwości Sądu Najwyższego.

Pisma procesowe sporządzone z naruszeniem tego przepisu podlegają zwrotowi bez wezwania do usunięcia braków (art. 130 § 5 k.p.c.), a środki zaskarżenia, w tym skarga kasacyjna i zażalenie, podlegają – na zasadach ogólnych i również bez wdrażania procedury naprawczej – odrzuceniu jako niedopuszczalne, na podstawie art. 398[6] § 2 i 3 lub w wypadku zażaleń w związku także z art. 394[1] § 3 k.p.c. (zob. m.in. postanowienie SN z dnia 28 marca 2018 r., V CZ 16/18, postanowienie SN z 28 stycznia 2022 r., III CZ 44/22).

Postanowienie SN z dnia 11 października 2023 r., III CZ 499/22

Standard: 86757 (pełna treść orzeczenia)

Wadliwość w postaci niedochowania przymusu adwokacko-radcowskiego nie podlega konwalidacji. Rodzi to konieczność odrzucenia skargi bez wzywania podmiotu ją wnoszącego do usunięcia tego uchybienia.

Wyrok SN z dnia 21 lutego 2023 r., I NSW 1/23

Standard: 67023 (pełna treść orzeczenia)