Odrzucenie środków zaskarżenia do SN sporządzonych przez stronę osobiście bez wzywania o uzupełnienie braków formalnych

Wadliwość w postaci niedochowania przymusu adwokacko-radcowskiego nie podlega konwalidacji. Rodzi to konieczność odrzucenia skargi bez wzywania podmiotu ją wnoszącego do usunięcia tego uchybienia.

Wyrok SN z dnia 21 lutego 2023 r., I NSW 1/23

Standard: 67023 (pełna treść orzeczenia)

Uchybienie w postaci niedochowania przymusu adwokacko-radcowskiego nie podlega konwalidacji (por. postanowienie SN z dnia 18 czerwca 2021 r., V CZ 39/21,

Postanowienie SN z dnia 21 października 2021 r., IV CO 170/21

Standard: 67022 (pełna treść orzeczenia)

Uchybienie w postaci niedochowania przymusu adwokacko-radcowskiego nie podlega konwalidacji. Oznacza to, że sąd nie przeprowadza postępowania naprawczego i nie wzywa strony do uzupełnienie braku, a środek zaskarżenia złożony podlega odrzuceniu wprost (por. m.in. postanowienia SN z dnia 30 września 2020 r., II CZ 33/20 oraz z dnia 8 października 2020 r., IV CZ 67/20)

Postanowienie SN z dnia 18 czerwca 2021 r., V CZ 39/21

Standard: 67024 (pełna treść orzeczenia)

W postępowaniu przed Sądem Najwyższym obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych. Uchybienie to nie podlega konwalidacji a gdy dotyczy skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia skarga ta, stosownie do treści art. 424[6] § 3 k.p.c., podlega odrzuceniu. Podobna sankcja ma zastosowanie do zażalenia do Sądu Najwyższego złożonego z naruszeniem art. 87[1] § 1 k.p.c.

Zażalenie dotknięte takim brakiem podlega odrzuceniu bez wzywania skarżącej do jego uzupełnienia (postanowienie SN z dnia 28 marca 2018 r., V CZ 16/18).

Postanowienie SN z dnia 30 września 2020 r., II CZ 33/20

Standard: 67025 (pełna treść orzeczenia)

Przed Sądem Najwyższym obowiązuje bezwzględny przymus adwokacko-radcowski (art. 87[1] § 1 k.p.c.), co m.in. oznacza, iż wszystkie kierowane do niego środki zaskarżenia muszą być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego.

Środkowi zaskarżenia sporządzonemu bez zachowania tego wymagania nie można nadać biegu; podlega on a limine, bez wzywania do usunięcia braku, odrzuceniu przez sąd a quo (art. 87[1] § 1 zdanie drugie w związku z art. 394[1] § 3, art. 398[6] § 2 i art. 424[6] § 3 oraz w związku z art. 130 § 5 k.p.c.) (por. np. postanowienia SN z dnia 7 listopada 2008 r., II CZ 77/08 i z dnia 29 kwietnia 2015 r., V CZ 14/15).

 Postanowienie SN z dnia 30 stycznia 2019 r., III CZ 47/18

Standard: 66294 (pełna treść orzeczenia)

Przepisie przymus adwokacko -radcowski dotyczy każdego postępowania przed Sądem Najwyższym, a więc także zainicjowanego skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia sądowego oraz toczącego się w jego ramach postępowania wywołanego wniesieniem zażalenia.

Zażalenie złożone z naruszeniem art. 87[1] § 1 k.p.c. należy kwalifikować jako niedopuszczalne, a istniejące w tym zakresie uchybienie ma charakter nieusuwalny, w związku z czym zażalenie dotknięte takim brakiem podlega odrzuceniu bez wzywania skarżącej do jego uzupełnienia.

Postanowienie SN z dnia 28 marca 2018 r., V CZ 16/18

Standard: 67026 (pełna treść orzeczenia)