Bezterminowe orzekanie środków przewidzianych w ustawie (art. 14 ust. 4 u.p.o.z.p.)

Środki przewidziane w ustawie orzekane są co prawda bezterminowo (art. 14 ust. 4 u.p.o.z.p.), ale z założeniem, że powinny być one stosowane tylko do czasu ustania przyczyn ich orzeczenia (art. 24, art. 32 i art. 46-47 u.p.o.z.p.). Konstrukcja ta odpowiada stanowisku wyrażanemu w judykaturze Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, który w odniesieniu do środków o charakterze izolacyjnym podkreśla, że jedną z przesłanek legalności pozbawienia wolności osoby umysłowo chorej na tle art. 5 ust. 1 lit. e) Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. (Dz. U. z 1993 r., nr 61, poz. 284), jest to, by kontynuacja zastosowanego środka była warunkowana dalszym istnieniem jego przyczyny (por. ostatnio wyrok z dnia 4 grudnia 2018 r., [GC], nr 10211/12 i 27505/14, Ilnseher przeciwko Niemcom).

Postanowienie SN z dnia 27 sierpnia 2020 r., IV CSK 569/19

Standard: 65853 (pełna treść orzeczenia)