Odpowiedzialność odszkodowawcza menedżera

Pozwany zobowiązany był do stałego świadczenia powodowej spółce usług doradczych w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania oddziałem. Zgodnie z art. 472 k.c. i wyraźnym postanowieniem umowy powinien te usługi świadczyć z zachowaniem należytej staranności, czyli z zastrzeżeniem odpowiedzialności odszkodowawczej opartej na zasadzie domniemanej winy za niewykonania lub nienależytego wykonania swych obowiązków.

Odpowiedzialność odszkodowawczą kontraktową pozwanego na podstawie art. 471 k.c. mogłoby zatem uzasadniać tylko niewykonanie lub nienależyte wykonanie przez niego obowiązku świadczenia usług doradczych w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej oddziału i zarządzania oddziałem.

Tymczasem w sprawie brak jakichkolwiek ustaleń mogących wskazywać na wysuwanie przez powodową spółkę zarzutów co do prawidłowości wykonywania obowiązków przez pozwanego, aby zaś niewykonanie lub nienależyte wykonanie przez niego obowiązków, mogło uzasadniać odpowiedzialność na podstawie art. 471 k.c., musiałoby ono być jeszcze zawinione i spowodować szkodę, której ciężar dowodu, jak i ciężar dowodu jej związku z tym niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem, inaczej niż ciężar dowodu winy, spoczywałby na stronie powodowej.

Kontrowersja co do wysokości wynagrodzenia należnego pozwanemu zgodnie z określonym w umowie algorytmem i obowiązku zwrotu przez pozwanego znacznej części wypłaconych mu zaliczek nie wykazuje w istocie żadnego związku z prawidłowo ujmowaną odpowiedzialnością odszkodowawczą kontraktową na podstawie art. 471 k.c.

Wyrok SN z dnia 30 marca 2017 r., V CSK 468/16

Standard: 65514 (pełna treść orzeczenia)