Ujawnienie w księdze wieczystej sposobu korzystania z nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste (art. 30 u.g.n.)

Postanowienia umowy o oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste dotyczące sposobu korzystania z niej wiążą kolejnego nabywcę prawa użytkowania wieczystego także wtedy, gdy nie zostały ujawnione w księdze wieczystej.

Zgodnie z art. 30 u.g.n., postanowienia umowy o oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste dotyczące sposobu korzystania z tej nieruchomości podlegają ujawnieniu w księdze wieczystej. Wpis do księgi wieczystej nie ma w tym wypadku charakteru konstytutywnego, co oznacza, że prawo użytkowania wieczystego wpisane do księdze wieczystej (art. 27 u.g.n.) powstanie, choćby postanowienia umowy o oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste nie zostały w tej księdze ujawnione.

Regulacja zawarta w art. 16 ust. 2 pkt 3 u.k.w.h. dotyczy innej instytucji i nie ma znaczenia dla oceny skutków prawnych pochodnego nabycia prawa majątkowego. W razie nabycia pierwotnego nabywca nie wywodzi swego prawa od innej osoby, w związku z czym nabywa je niezależnie od uprawnień tej osoby. Jeżeli natomiast nabycie polega na przyjściu prawa przysługującego jednej osobie na inna osobę, czyli ma charakter pochodny, nabywca nabywa tylko takie prawo, jakie przysługiwało zbywcy (nemo plus iuris in alium transferre potest, quam ipse habet).

W konsekwencji, treść umowy zawartej przez właściciela gruntu z użytkownikiem wieczystym decyduje o zakresie praw i obowiązków nabywcy prawa użytkowania wieczystego, dlatego obowiązek przebudowy i modernizacji budynku rozciągał się również na skarżącego jako kolejnego następcę prawnego pierwszego nabywcy (zob. uz. uchwały (7) SN z dnia 29 kwietnia 1985 r., III AZP 11/84 oraz wyroki SN z dnia 11 marca 2011 r., II CSK 428/10 i z dnia 6 czerwca 2012 r., III CSK 289/11).

Wyrok SN z dnia 18 lutego 2015 r., I CSK 129/14

Standard: 65512 (pełna treść orzeczenia)