Siedziba spółki prawa handlowego

Art. 17 ust. 1 p.p.m. wspomina ogólnie o „siedzibie osoby prawnej”, ale nie przesądza tego, jakie kryteria i elementy mogą decydować o przyjęciu właściwej formuły takiej siedziby. Podobna regulacja zawarta była w art. 9 p.p.m. z 1965 r. Okoliczności danej sprawy rejestrowej, a przede wszystkim oczywiste związki spółki wnioskodawczyni z systemem prawa polskiego - mogą właśnie przemawiać na rzecz prezentowanej w literaturze polskiej koncepcji tzw. siedziby rzeczywistej, tj. miejsca rzeczywistego działania organu zarządzającego osoby prawnej, w tym spółki kapitałowej. Oznacza to, że osoba prawna (spółka z o.o.) może zostać utworzona za granicą (także z punktu widzenia dzisiejszych realiów terytorialnych), a mieć swoją siedzibę w Polsce właśnie z racji funkcjonowania na terytorium Polski reprezentującego ją organu zarządzającego w rozumieniu art. 41 k.c.

Postanowienie SN z dnia 12 marca 2015 r., I CSK 452/14

Standard: 65496 (pełna treść orzeczenia)

Zgodnie z art. 41 k.c., jeżeli ustawa lub oparty na niej statut nie stanowi inaczej, siedzibą osoby prawnej jest miejscowość, w której ma siedzibę jej organ zarządzający. 

Zgodnie z art. 26 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych, zgłoszenie spółki do sądu rejestrowego powinno zawierać firmę, siedzibę i adres spółki.

Siedzibę spółki należy odróżnić od jej adresu, a na podstawie powołanych przepisów siedzibą osoby prawnej jest miejscowość, w której ma siedzibę jej organ zarządzający (jeżeli ustawa lub oparty na niej statut nie stanowi inaczej).

Siedzibą spółki jawnej jest miejscowość, w której dokonywane są czynności dotyczące prowadzenia spraw i reprezentacji spółki. 

Wyrok SN z dnia 27 stycznia 2011 r., I UK 138/10

Standard: 65493 (pełna treść orzeczenia)