Umowa prorogacyjna obejmująca sprawy o zawezwanie do próby ugodowej

Zawarcie umowy prorogacyjnej obejmującej także sprawy o zawezwanie do próby ugodowej jest - zgodnie z art. 46 § 2 k.p.c. - niedopuszczalne, a jeżeli umowa taka została zawarta, nie wywołuje zamierzonych przez strony skutków procesowych.

Treść art. 185 § 1 wskazuje jednoznacznie, że unormowanie przewidujące w sprawach o zawezwanie do próby ugodowej jeden sąd właściwy miejscowo nadaje tej właściwości cechy właściwości wyłącznej, niepozwalającej na wybór sądu przez wnioskodawcę (przemienność) albo na - zawartą na podstawie art. 46 § 1 k.p.c. - umowę kształtującą właściwość miejscową sądu w tych sprawach (prorogatio fori).

Sąd rejonowy ogólnie właściwy dla przeciwnika (art. 27-30 w związku z art. 185 § 1 k.p.c.) jest właściwy w sprawie o zawezwanie do próby ugodowej także wtedy, gdy strony umówiły się na piśmie o poddanie innemu sądowi pierwszej instancji sporu wynikłego lub mogącego w przyszłości wyniknąć z oznaczonego stosunku prawnego.

Jeżeli jednak w myśl wymienionych przepisów nie można - jak w niniejszej sprawie - ustalić sądu rejonowego ogólnie właściwego dla przeciwnika, Sąd Najwyższy oznacza sąd, do którego należy złożyć wniosek o zawezwanie do próby ugodowej (art. 45 k.p.c.).

Postanowienie SN z dnia 1 czerwca 2015 r., III CO 37/15

Standard: 65442 (pełna treść orzeczenia)