Skarga na orzeczenie referendarza o odmowie dopuszczenia do wzięcia udziału w sprawie (art. 510 § 1 i art. 398[22] § 1 k.p.c.).
Skarga na orzeczenie referendarza sądowego (art. 398[22] k.p.c.) Uczestnik, zainteresowany w postępowaniu nieprocesowym (art. 510 k.p.c.)
Dopuszczalna jest skarga na orzeczenie referendarza sądowego o odmowie dopuszczenia do wzięcia udziału w sprawie (art. 510 § 1 i art. 398[22] § 1 k.p.c.).
Niejednolitość środków odwoławczych ma, oprócz historycznego, także uzasadnienie pragmatyczne; postanowienie o odmowie dopuszczenia do udziału w sprawie dotyczy części postępowania, które jest w toku, zatem wniesienie apelacji - uzasadnione w razie oddalenia wniosku i zakończenia sprawy w całości - powodowałoby w tym postępowaniu nadmierne oraz zbędne zahamowania. Z tych względów można zaaprobować tezę, że w takim wypadku zażalenie stanowi środek bardziej skuteczny i sprzyjający sprawności postępowania.
W konsekwencji, skoro postanowieniu odmawiającemu dopuszczenia zainteresowanego do udziału w sprawie należy przypisać cechy postanowienia dotyczącego istoty tej sprawy, kończącego postępowanie w sprawie w aspekcie podmiotowym - w odniesieniu do uczestnika zgłaszającego udział w sprawie -to wykładnia art. 398[22] § 1 w związku z art. 510 § 1 k.p.c. nie może budzić wątpliwości; skarga na orzeczenie referendarza sądowego o odmowie dopuszczenia do wzięcia udziału w sprawie jest dopuszczalna.
Nie może być sytuacji, w której na orzeczenie sądu przysługuje środek odwoławczy (apelacja lub zażalenie), a na takie samo orzeczenie wydane przez referendarza sądowego skarga jest niedopuszczalna.
Uchwała SN z dnia 11 grudnia 2014 r., III CZP 85/14
Standard: 65365 (pełna treść orzeczenia)