Prekluzyjny charakter terminu zawartego w art. 52 § 2 k.p.

Termin z art. 52 § 2 k.p. ma charakter prekluzyjny i de lege lata nie ma możliwości jego przywrócenia przez sąd, nawet jeżeli okoliczności zaistniałe w sprawie są funkcjonalnie usprawiedliwione.

Rozwiązania umowy o prace w tym trybie z przekroczeniem ustawowego terminu sprawia, że oświadczenie woli pracodawcy jest wprawdzie skuteczne i prowadzi do ustania umowy o pracę, ale kwalifikowane jest ono jako złożone z naruszeniem przepisów, co implikuje powstanie po stronie pracownika roszczeń wymienionych w art. 56 § 1 k.p., zaś ich nieuwzględnienie przez sąd z uwagi na sprzeczność z zasadami współżycia społecznego może nastąpić tylko w wyjątkowych przypadkach (por. wyroki SN z dnia 28 października 1976 r., I PKN 74/76,  oraz z dnia 2 października 2003 r., I PK 427/02).

Wyrok SN z dnia 8 sierpnia 2018 r., I PK 101/17

Standard: 64868 (pełna treść orzeczenia)

Termin zawarty w art. 52 § 2 k.p. jest prekluzją prawa materialnego, niepodlega przywróceniu, a jego upływ następuje bez udziału woli stron.

Wyrok SN z dnia 7 czerwca 2017 r., I PK 183/16

Standard: 64866 (pełna treść orzeczenia)