Rozpoznanie zarzutów dotyczących opinii służbowej
„Sprawy ze stosunków z zakresu prawa pracy”; o roszczenia związane ze stosunkiem pracy (art. 1 k.p.c.; art. 476 § 1 pkt 1 k.p.c. i art. 242 k.p.)
Funkcjonariuszowi Służby Więziennej przysługuje prawo do rozpoznania jego zarzutów dotyczących opinii służbowej przez niezależny i niezawisły sąd pracy, poza procedurą odwoławczą przewidzianą w art. 90 ust. 3 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (tekst jedn.: Dz. U. z 2021 r. poz. 1064 z późn. zm.), która ma charakter wewnętrzny i daje prawo odwołania się do wyższego przełożonego.
Z art. 220 ustawy z 2010 r. o Służbie Więziennej wynika wola ustawodawcy zastosowania do rozważanych sporów przepisów o postępowaniu odrębnym w sprawach z zakresu prawa pracy.
Obowiązek poddania się opiniowaniu służbowego leży u samych podstaw dyscypliny służbowej i wynika z istoty stosunku służbowego funkcjonariuszy.
Wydanie opinii służbowej oraz jej treść ma istotne znaczenie dla sfery uprawnień i obowiązków funkcjonariusza związanych ze służbą, jak również dla treści i w ogóle trwania stosunku służbowego. Stanowi to dodatkowy argument przemawiający za uznaniem, że poza procedurą odwoławczą przewidzianą w art. 90 ust. 3 ustawy o Służbie Więziennej, która ma charakter wewnętrzny i daje prawo jedynie odwołanie się do wyższego przełożonego, funkcjonariuszowi powinno przysługiwać również prawo do rozpoznania jego zarzutów dotyczących wydanej opinii przez niezależni niezawisły sąd.
Specyfiką Służby Więziennej jest, że ustawodawca przewidział tutaj ogólną właściwość sądów pracy, a nie sądów administracyjnych.
Wyrok SN z dnia 9 marca 2022 r., III PSKP 63/21
Standard: 64529 (pełna treść orzeczenia)