Przedawnienie roszczenia o zmniejszenie zapisów i poleceń
Zmniejszenie zapisów zwykłych i poleceń uprawnionego do zachowku (art. 1005 k.c.) Żądanie zmniejszenia zapisów zwykłych i poleceń (art. 1003 k.c.)
Uprawnienia związane z zachowkiem to jest roszczenie o zachowek i o redukcję zapisów i poleceń mają charakter majątkowy i w art. 1007 k.c. zostały poddane jednolitemu, trzy-, a obecnie pięcioletniemu, przedawnieniu jako roszczenia. We wszystkich innych kwestiach dotyczących tych uprawnień stosuje się reguły przedawnienia wynikające z zasad ogólnych kodeksu cywilnego. Oznacza to, że bieg ich przedawnienia może ulec przerwaniu, m. in. przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia (art. 123 § 1 pkt 1 k.c.).
Pozew o zapłatę należnego zachowku, nie może być poczytany za czynność przedsięwziętą bezpośrednio w celu ustalenia roszczenia powoda o redukcję zapisu.
Przerwanie przedawnienia następuje, co do zasady, tylko pomiędzy stronami postępowania, jeżeli z istoty łączącego je stosunku prawnego wynika, że są materialnie zobowiązane lub uprawnione. Przerwanie następuje w podmiotowych i przedmiotowych granicach czynności podjętej przez wierzyciela, dotyczy tego roszczenia, które jest zabezpieczone, dochodzone, ustalane lub egzekwowane, jest skuteczne przeciwko osobie, wobec której kieruje się czynność i z korzyścią na rzecz osoby dokonującej czynności.
Z treści art. 1007 § 1 k.c. wprost wynika, że bieg terminu roszczeń wymienionych w tym przepisie, a więc i o zmniejszenie zapisów, rozpoczyna się z dniem ogłoszenia testamentu.
Wyrok SN z dnia 19 grudnia 2019 r., IV CSK 481/18
Standard: 64367 (pełna treść orzeczenia)