Wpis hipoteki zabezpieczającej wierzytelności obligatariuszy na podstawie dokumentu o ustanowieniu administratora
Dokument jako podstawa wpisu do księgi wieczystej Hipoteka stanowiąca zabezpieczenie wierzytelności obligatariuszy
Wpis w księdze wieczystej hipoteki stanowiącej zabezpieczenie wierzytelności obligatariuszy może być dokonany na podstawie dokumentu o ustanowieniu administratora tej hipoteki z podpisem notarialnie poświadczonym (art. 31 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece, jedn. tekst: Dz.U. z 2018 r., poz. 1916, w związku z art. 31 ust. 1 ustawy dnia 15 stycznia 2015 r. o obligacjach, jedn. tekst: Dz.U. z 2018 r., poz. 483).
Art. 31 ust. 1 u.k.w.h. wprowadza w postępowaniu wieczystoksięgowym wymóg formy minimalnej, tzw. ad intabulationem, zastrzeżonej ad eventum. Poświadczenie podpisu przez notariusza ma urzędowy charakter i stanowi dowód tego, że dokument podpisała określona osoba (art. 244 § 1 k.p.c. w zw. z art. 2 § 2 prawa o notariacie). Przedstawienie „innej formy dokumentów” jako podstawy wpisu, jest dopuszczalne jedynie wówczas, gdy przewidują to przepisy szczególne. Obowiazek notarialnego poświadczenia podpisu pod dokumentem nie dotyczy orzeczeń sądowych, dokumentów urzędowych w rozumieniu art. 244 k.p.c. oraz enumeratywnie wskazanych w aktach prawnych jako forma równoważna (jak art. 95 ust. 1 prawa bankowego, art. 194 ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych). Wobec braku zastrzeżenia w ustawie o obligacjach wprost, że umowa o ustanowienie administratora hipoteki obligatariuszy, sporządzona w zwykłej formie pisemnej, stanowi podstawę wpisu hipoteki w księdze wieczystej uznać należy, że art. 31 ust. 4 u.oo. nie jest przepisem szczególnym względem art. 31 ust. 1 u.k.w.h. Z tych przyczyn stanowisko Sądu drugiej instancji, że załączony do wniosku dokument nie odpowiadał formie ad intabulationem i uniemożliwiał dokonanie wpisu, objętego wnioskiem, było prawidłowe.
Postanowienie SN z dnia 9 sierpnia 2018 r., V CSK 406/17
Standard: 64174 (pełna treść orzeczenia)