Wyłączenie zastosowania art. 518 § 1 k.c. do gwaranta spłacającego cudzy dług na podstawie art. 391 k.c.

Nie ma zatem podstaw, jak przyjął Sąd Apelacyjny, do zastosowania art. 518 § 1 k.c. - wprost lub w drodze analogii do gwaranta spłacającego cudzy dług na podstawie umowy przewidzianej w art. 391 k.c., gdyż za dług ten gwarant nie jest odpowiedzialny ani osobiście ani rzeczowo, jak wymaga tego regulacja zawarta w art. 518 § 1 pkt 1 k.c.

Przepisu art. 518 § 1 pkt 1 k.c., jako przepisu szczególnego, nie można w drodze analogii stosować do innych sytuacji niż w nim przewidziane, w tym do sytuacji spłaty własnego, a nie cudzego długu.

Takie samo stanowisko zajął Sąd Najwyższy m.in. w wyrokach z dnia 24 kwietnia 2015 r. II CSK 647/14 i z dnia 17 marca 2016 r., V CSK 446/15.

Wyrok SN z dnia 20 kwietnia 2016 r., V CSK 462/15

Standard: 64023 (pełna treść orzeczenia)