Cywilna odpowiedzialność organizatora nielegalnego strajku lub akcji protestacyjnej
Ustawa o rozwiązywaniu sporów zbiorowych; prawo do strajku (art. 59 ust. 3 Konstytucji)
Tylko organizator nielegalnego strajku lub akcji protestacyjnej ponosi odpowiedzialność na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym (art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych, Dz.U. Nr 55, poz. 236 ze zm.). Organizatorem strajku może być osoba prawna (np. zakładowa organizacja związkowa), osoba fizyczna albo grupa osób (np. członkowie komitetu protestacyjnego bądź strajkowego). Inni pracownicy mogą ponosić wobec pracodawcy odpowiedzialność odszkodowawczą na zasadach określonych w art. 114-122 k.p.
Przewodniczący zarządu zakładowej organizacji związkowej może ponosić odpowiedzialność za zorganizowanie nielegalnego strajku, gdy w oczywisty sposób naruszył prawo podczas realizowania uchwały zarządu albo gdy podjął się wykonania uchwały oczywiście niezgodnej z prawem.
Przewodniczącemu związku zawodowego (zakładowej organizacji związkowej) i jednocześnie organizatorowi strajku należy stawiać wyższe wymagania niż innym pracownikom co do rozeznania sytuacji i oceny zgodności strajku z ustawą (wyrok SN z 17 lutego 2005 r., II PK 217/04).
W literaturze przyjmuje się, że tacy pracownicy zawsze mają świadomość niezgodnego z prawem charakteru akcji strajkowej, ponieważ ustawowo są zobligowani znać normatywne zasady prowadzenia takiej akcji.
Wyrok SN z dnia 24 września 2013 r., III PK 90/12
Standard: 63913