Prawo do strajku (art. 59 ust. 3 Konstytucji i art. 19 ust. 3 u. r.s.z.)

Art. 19 ust. 3 u. r.s.z. powinien być wykładany zawężająco, tak aby zagwarantować podstawowe konstytucyjne prawa jak najszerszemu gronu pracowników.

Prawo do strajku nie przysługuje m.in. pracownikom zatrudnionym w organach administracji samorządowej, nie zaś ogólnie wszystkim pracownikom samorządowym, którzy zostali zdefiniowani w art. 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (tekst jednolity Dz.U. z 2019 r., poz. 1282).

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych prawo do strajku nie przysługuje pracownikom zatrudnionym w organach władzy państwowej, administracji rządowej i samorządowej, sądach oraz prokuraturze. W pierwszej kolejności wskazać należy, że przepis ten wprowadza wyjątek od prawa do strajku, zagwarantowanego w wielu aktach prawnych, w tym przede wszystkim w art. 59 ust. 3 Konstytucji RP, w związku z czym, na podstawie zasady exeptiones non sunt extendae musi być on interpretowany ściśle. 

Postanowienie SN z dnia 4 lipca 2019 r., III PK 153/18

Standard: 86304 (pełna treść orzeczenia)

Ustawa o rozwiązywaniu sporów zbiorowych stanowi, że strajk jest środkiem ostatecznym i nie może być ogłoszony bez uprzedniego wyczerpania możliwości rozwiązania sporu według zasad określonych w art. 7-14 (art. 17 ust. 2 ustawy). 

Wyrok SN z dnia 24 września 2013 r., III PK 90/12

Standard: 63911