Dochodzenie odszkodowania na podstawie art. 494 k.c.

Tak długo jak dłużnik ma obowiązek wykonania zobowiązania, a wierzyciel nie odstąpił od umowy, nie może on dochodzić odszkodowania na podstawie art. 494 k.c. Z założenia, dopiero od momentu złożenia oświadczenia od odstąpieniu może rozpocząć się w tym wypadku bieg przedawnienia roszczenia odszkodowawczego.

Wyrok SN z dnia 12 października 2016 r., II CSK 14/16

Standard: 63731 (pełna treść orzeczenia)

Wykonanie uprawnienia do odstąpienia od umowy nie pozbawia odstępującego roszczenia o zapłatę kary umownej zastrzeżonej na wypadek uchybienia terminowi spełnienia świadczenia pieniężnego.

Dominujący w piśmiennictwie pogląd nakazuje przyjmować, że szkoda podlegająca naprawieniu na podstawie art. 494 k.c. obejmuje zarówno uszczerbek powstały w majątku wierzyciela świadczenia niepieniężnego wskutek braku spełnienia przez kontrahenta w umówionym terminie oczekiwanego świadczenia, jak również utracony zysk, a także ewentualne koszty poniesione już po odstąpieniu od umowy.

Wykonanie obowiązku naprawienia szkody, określonego w art. 494 in fine k.c., powinno być oceniane według ogólnych zasad dotyczących wykonania i skutków niewykonania zobowiązania. Jednym z takich skutków niewykonania zobowiązania zgodnie z umową jest obowiązek zapłaty kary umownej zastrzeżonej także na wypadek niespełnienia w terminie świadczenia niepieniężnego.

Wykonanie uprawnienia do odstąpienia od umowy wzajemnej znosi jedynie prawa i obowiązki stron należące do jej istoty, natomiast nie znosi powstałego wcześniej stanu odpowiedzialności z tytułu zastrzeżenia kary umownej i powstałych wcześniej przesłanek uzasadniających jej zapłatę.

Wyrok SN z dnia 15 listopada 2012 r., V CSK 512/11

Standard: 17442 (pełna treść orzeczenia)