Ochrona wizerunku osoby prawnej

Brak podstaw do wyróżnienia, odrębnego w stosunku do dobrego imienia, dobra osobistego osoby prawnej w postaci wiarygodnego wizerunku.

Uznaje się powszechnie, że odpowiednikiem dobra osobistego człowieka w postaci czci w aspekcie dobrego imienia (dobrej sławy, reputacji) jest dobre imię (dobra sława, reputacja, renoma) osoby prawnej.

Dobre imię osoby prawnej, to opinia, jaką dana osoba prawna ma w społeczeństwie ze względu na prowadzoną działalność w zakresie swych zadań; do naruszenia tego dobra osobistego dochodzi przez przypisanie danej osobie prawnej niewłaściwego działania, mogącego spowodować utratę do niej zaufania potrzebnego do prawidłowego jej funkcjonowania w zakresie swych zadań (zob. np. wyroki SN z dnia 26 października 2006 r., I CSK 169/06, i 11 sierpnia 2016 r., I CSK 419/15).

Za synonim „dobrego imienia” („reputacji”, „renomy”) osoby prawnej można uznać słowo „wizerunek” („wiarygodny wizerunek”) osoby prawnej. Nie ma natomiast podstaw do wyodrębnienia - tak jak tego chcą skarżący - odrębnego w stosunku do dobrego imienia osoby prawnej, dobra osobistego w postaci wizerunku lub wiarygodnego wizerunku osoby prawnej. Dobro osobiste w postaci wizerunku, o jakim mowa w art. 23 k.c. i art. 81 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (jedn. tekst: Dz.U.2017.880), to podobizna człowieka na obrazie, fotografii lub utrwalona w inny sposób. Takie dobro osobiste przysługuje tylko człowiekowi i nie ma swojego odpowiednika w postaci dobra przysługującego osobie prawnej (por. wyrok SN z dnia 7 października 2009 r., III CSK 39/09).

Wyrok SN z dnia 16 listopada 2017 r., V CSK 81/17

Standard: 63653 (pełna treść orzeczenia)

Zobacz glosy

Wizerunek jako dobro osobiste (art. 23 k.c.) oznacza podobiznę człowieka utrwaloną na portrecie, fotografii lub w innej postaci. Wizerunku w tym znaczeniu nie ma osoba prawna.

Wizerunek, który został wymieniony w art. 23 k.c. jako jedno z dóbr osobistych człowieka, oznacza podobiznę człowieka utrwaloną jako portret, fotografia lub w innej postaci. Wizerunku w tym znaczeniu nie posiada osoba prawna, która jest bytem abstrakcyjnym i nonsensem byłoby przypisanie takiego znaczenia pojęciu „wizerunek” w odniesieniu do powoda będącego osobą prawną. Użycie w zaskarżonym wyroku w stosunku do powoda pojęcia „wizerunek” w kontekście takich pojęć jak „dobre imię”, „firma” oraz „renoma” i zdefiniowanie przy użyciu tych pojęć jednego dobra osobistego powoda, które zostało naruszone przez pozwanego, oznacza, że dobrem tym jest utrwalona opinia jaką się cieszy się powód i jego reputacja jako przedsiębiorcy.

Otwarty katalog dóbr osobistych zawarty w art. 23 k.c. i odpowiednie, na podstawie art. 43 k.c., zastosowanie tego przepisu do dóbr osobistych osób prawnych pozwalają bez naruszenia wymienionych przepisów na takie określenie dobra osobistego powoda naruszonego przez pozwanego. Użycie dla określenia tego dobra pojęcia „wizerunek” należy rozumieć jako pojęcie obejmujące postrzeganie ogółu cech charakteryzujących w powszechnym odczuciu podmiot, którego pojecie to dotyczy.

Wyrok SN z dnia 7 października 2009 r., III CSK 39/09

Standard: 82208 (pełna treść orzeczenia)