Rozwiązywanie stosunku pracy w trybie natychmiastowym po dokonanym odwołaniu ze skutkiem z art. 70 § 2 k.p.

Pracodawca po odwołaniu pracownika w trybie art. 70 § 2 k.p. ma prawo rozwiązać stosunek pracy bez wypowiedzenia.

Działanie zatrudniającego należy oceniać przez analogię w granicach przyczyn wymienionych w art. 52 § 1 k.p.

Trudno znaleźć argumenty za zakazem rozwiązywania stosunku pracy w trybie natychmiastowym, po dokonanym odwołaniu ze skutkiem z art. 70 § 2 k.p., jeśli pracownik w sposób ciężki naruszy podstawowe obowiązki pracownicze w okresie trwającego wypowiedzenia. Nie można przy tym pominąć argumentów celowościowych. Przyjęcie bowiem odmiennej interpretacji groziłoby pracodawcy poważnymi konsekwencjami, okazałoby się również, że pracownik zatrudniony z powołania znajduje się w korzystniejszej sytuacji prawnej niż świadczący pracę na podstawie umowy o pracę. Za tego rodzaju dyferencjacją nie przemawiają żadne racje.

W obliczu kwalifikowanego naruszenia przez pracownika obowiązków rodzaj podstawy zatrudnienia nie jest nośną zmienną przy wyznaczaniu konsekwencji zachowania. Brak bowiem jakichkolwiek podstaw, aby premiować pracowników zatrudnionych z powołania, jeśli można im przypisać bezprawne, zawinione (umyślne albo rażąco niedbałe) i godzące w interesy pracodawcy zachowanie. Wręcz przeciwnie, pełnienie odpowiedzialnego stanowiska uzasadnia bardziej rygorystyczne podejście.

Wyrok SN z dnia 20 czerwca 2018 r., I PK 80/17

Standard: 63530 (pełna treść orzeczenia)