Niecelowość przywrócenia pracownika do pracy na dotychczasowych warunkach

Brak możliwości wykonywania obowiązków pracowniczych po restytucji stosunku pracy w pełni uzasadnia wybranie za pracownika roszczenia o odszkodowanie, bowiem przywrócenie do pracy jest wtedy co do zasady niecelowe.

Wyrok SN z dnia 10 sierpnia 2022 r., III PSKP 80/21

Standard: 64562 (pełna treść orzeczenia)

Okoliczności dotyczące pracownika i osób trzecich, które nie istnieją już w dacie wyrokowania (np. konflikt między zwolnionym nauczycielem a rodzicami uczniów, którzy zakończyli naukę), nie decydują o niecelowości przywrócenia do pracy (art. 45 § 2 k.p.).

Niecelowość przywrócenia do pracy stanowi pojęcie nieostre, otwarte i podlegające wykładni za pomocą klauzul generalnych. Elementy ocenne kładą nacisk na wszechstronne wyjaśnienie okoliczności sprawy. Tego rodzaju wyrok może zapaść tylko wtedy, gdy sąd ustali, że taka przesłanka występuje w procesie.

Wyrok SN z dnia 15 maja 2019 r., II PK 20/18

Standard: 59664 (pełna treść orzeczenia)

Przy ocenie celowości przywrócenia pracownika do pracy należy mieć na uwadze interes pracownika (zob. wyrok SN z dnia 25 lipca 2006 r., I PK 56/06). W wypadku, gdy pracodawca wskazuje nieprawdziwą przyczynę rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika, z reguły nie może przeciwstawić żądaniu przywrócenia do pracy twierdzenia o niecelowości uwzględnienia tego żądania. Można dodać, że w takim przypadku zasądzenie odszkodowania, zamiast żądanego przywrócenia do pracy, może nastąpić zasadniczo tylko w razie stwierdzenia niemożliwości przywrócenia do pracy, zaś stwierdzenie samej niecelowości przywrócenia nie jest wystarczające (zob. wyrok SN z dnia 21 września 2001 r., I PKN 625/00).

Wyrok SN z dnia 15 maja 2019 r., II PK 20/18

Standard: 59669 (pełna treść orzeczenia)