Naruszenie przepisów o rozwiązaniu przez pracownika umowy o pracę w trybie art. 55 § 1[1] k.p.

Art. 61[1] k.p. nie przewiduje on sankcji dla pracownika za naruszenie przepisów o rozwiązaniu przez pracownika umowy o pracę w trybie art. 55 § 1[1] k.p. Dlatego błędny jest pogląd, że spór przed sądem pracy może toczyć się tylko w granicach zarzut postawionego przez pracownika w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę na podstawie art. 55 § 11 k.p., a pracownik nie ma możliwości powoływania się na inne przyczyny, które mogłyby rozwiązanie więzi prawnej w tym trybie. Tego rodzaju stanowisko przedstawiane jest przy wypowiedzeniu przez pracodawcę umowy o pracę (art. 30 § 1 pkt 2 k.p.) lub przy rozwiązaniu jej w trybie art. 52 § 1 k.p. Przepisy art. 45 § 1 k.p. i 56 § 1 k.p. przewidują roszczenie pracownika także w przypadku naruszenia przez pracodawcę wymagań formalnych przy dokonywaniu wypowiedzenia/rozwiązania umowy o pracę (a nie - w przeciwieństwie do art. 611 k.p. - w przypadku wyłącznie jego bezzasadność).

Pracodawca uchybiający w sposób ciężki podstawowym prawom pracownika nie może być objęty ochroną tylko ze względu na wadliwości formalne oświadczenia pracownika, skoro art. 61[1] k.p. jednoznacznie ochronę tę przyznaje w jedynie przypadku niezasadnego rozwiązania stosunku pracy (gdy nie zostaje spełniona przesłanka wskazana w art. 55 § 1[1] k.p.).

Wyrok SN z dnia 15 stycznia 2020 r., III PK 5/19

Standard: 63221 (pełna treść orzeczenia)

Z art. 55 § 1[1]k.p. wynika, że przesłanką przewidzianego w nim odszkodowania jest wyłącznie nieuzasadnione rozwiązanie przez pracownika umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracodawcy, nie uprawnia zaś do odszkodowania naruszenie przez pracownika wymagań formalnych określonych w art. 55 § 2 k.p. (pominięcie formy pisemnej, niepodanie przyczyny oraz przekroczenie miesięcznego terminu).

Wyrok SN z dnia 18 marca 2015 r., I PK 197/14

Standard: 63229 (pełna treść orzeczenia)