Umowy nazwane o cechach zbliżonych do świadczenia usług uregulowanymi poza k.c.

Umowami nazwanymi o cechach zbliżonych do świadczenia usług uregulowanymi poza Kodeksem cywilnym są: umowa o usługi przesyłowe, umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych, umowa o świadczenie usług turystycznych oraz umowa o udzielanie świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych. 

Umowa pośrednictwa w obrocie nieruchomościami jest umową o świadczenie usług, wszelkie bowiem zabiegi pośrednika w celu skojarzenia przyszłych stron umowy mieszczą się w pojęciu usługi i to zarówno w szerszym znaczeniu - jako wszelkiej czynności spełnianej dla innej osoby - jak i w ujęciu węższym - wyłączającym z tego pojęcia te czynności, dla których dopiero skutek ma znaczenie, czyli stanowiące przedmiot umów rezultatu (wyrok SN z 20 lipca 2017 r., IV CSK 556/16). Natomiast do 31 grudnia 2013 r. umowa pośrednictwa w obrocie nieruchomościami była umową nazwaną, co wynikało z art. 180 ust. 3 ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami, zgodnie z którym „Przez umowę pośrednictwa pośrednik w obrocie nieruchomościami lub podmiot prowadzący działalność, o której mowa w art. 179 ust. 3, zobowiązuje się do dokonywania dla zamawiającego czynności zmierzających do zawarcia umów wymienionych w ust. 1, a zamawiający zobowiązuje się do zapłaty pośrednikowi w obrocie nieruchomościami lub podmiotowi wynagrodzenia”. 

Z kolei umowa o odprowadzanie ścieków nie jest umową nazwaną, ponieważ prawodawca w art. 6 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków zawarł jedynie ogólne zasady dotyczące jej zawarcia (wyrok SA w Warszawie z 20 września 2018 r., VI ACa 570/18).

Umowy o świadczenie usług medycznych niepodlegające finansowaniu ze środków publicznych stanowią umowy o świadczenie usług w rozumieniu art. 750 wyrok SA w Poznaniu z dnia 29 września 2005 r., I ACa 236/05; wyrok SA w Szczecinie z dnia 13 września 2012 r., I ACa 445/12). Podobnie jest w przypadku umowy o świadczenie usług polegających na pełnieniu dyżurów medycznych i każdej innej umowy, na podstawie której lekarz wykonuje swój zawód polegający na udzielaniu świadczeń zdrowotnych (wyrok SN z 13 lutego 2014 r., I UK 323/13

Umowa o udzielanie świadczeń zdrowotnych jest umową oświadczenie usług polegających na odpłatnym wykonywaniu przez jedną ze stron określonych w umowie czynności faktycznych, a nie odrębną umową nazwaną (art. 750 k.c. w związku z art. 26 i 27 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1638 z późn. zm.).

Wyrok SN z dnia 18 grudnia 2019 r., I UK 323/18

Standard: 63206 (pełna treść orzeczenia)