Sprzeczność zarzutu przedawnienia z zasadami współżycia społecznego w sprawach ze stosunku pracy

Zarzut przedawnienia zgłoszony przez pracodawcę "wewnętrznego" jest sprzeczny z zasadami współżycia społecznego, gdy pracodawca "ekonomiczny" nie podniósł zarzutu braku legitymacji procesowej w odpowiedzi na zawezwanie przez pracownika do próby ugodowej (art. 8 w związku z art. 291 § 1 k.p.).

Niepodniesienie zarzutu braku legitymacji procesowej może być uznane jako wprowadzenie w błąd pracownika, który aktywnie stara się dochodzić swoich praw. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w tym, że za zobowiązania pracodawcy wewnętrznego odpowiada całym swoim majątkiem osoba prawna, w skład której wchodzi jednostka organizacyjna (wyrok SN z dnia 19 maja 2016 r., II PK 100/15

Wyrok SN z dnia 30 stycznia 2019 r., I PK 231/17

Standard: 61495 (pełna treść orzeczenia)

Wezwanie przez pracownika do próby ugodowej pracodawcę ekonomicznego przerywa bieg przedawnienia przeciwko pracodawcy wewnętrznemu w przypadku dochodzenia roszczeń uzupełniających z tytułu wypadku przy pracy (art. 123 § 1 pkt 1 k.c. w związku z art. 442[1] § 3 k.c.)

Strony stosunku pracy powinny współdziałać w dobrej wierze, a wyrazem tego jest uregulowanie w katalogu obowiązków pracodawcy obowiązku kształtowania zasad współżycia społecznego (art. 94 pkt 10 k.p.).

Reasumując, powołanie się na zarzut przedawnienia jest w tym wypadku sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i stanowi nadużycie prawa podmiotowego, skoro eliminuje możliwość dochodzenia roszczeń uzupełniających z tytułu wypadku przy pracy.

Wyrok SN z dnia 24 lutego 2015 r., II PK 88/14

Standard: 61496 (pełna treść orzeczenia)