Nieudzielenie pomocy pracownikowi, który zasłabł w miejscu pracy

Nieudzielenie pomocy pracownikowi, który zasłabł w miejscu pracy, stanowi przyczynę zewnętrzną wypadku przy pracy w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

Praca Gustawa S. w ostatnim okresie przed wypadkiem była wysoce stresująca z powodu prowadzonych negocjacji z kontrahentem zagranicznym, zdenerwowania spowodowanego zniknięciem z pamięci jego komputera danych cenowych, jakie opracował do kontraktu z klientem niemieckim, a także przewidywanej reorganizacji Biura Handlu Zagranicznego. Nie bez znaczenia jest fakt nieudzielenia przez stronę pozwaną pomocy w chwili nagłego zasłabnięcia pracownika na terenie zakładu pracy i odnalezienie go już nieżywego dopiero następnego dnia w godzinach rannych, a także brak możliwości wykluczenia obecnie, że śmierć Gustawa S. nie była spowodowana silnym urazem. Co do tych wszystkich okoliczności niewadliwie uznano, że każda z nich mogła stanowić przyczynę zewnętrzną śmiertelnego wypadku przy pracy, jakiemu uległ Gustaw S. na terenie pozwanego zakładu pracy.

Wyrok SN z dnia 22 stycznia 1999 r., II UKN 443/98

Standard: 61180 (pełna treść orzeczenia)