Ustanie przyczyn uzasadniających zakaz konkurencji; zwolnienie pracownika z zakazu konkurencji (art. 101[2] § 2 k.p.)

Z art. 101[2] § 2 k.p. wynika, że świadczenie pracownika (zakaz konkurencji) przestaje obowiązywać przed ustaniem umowy, w razie ustania przyczyn uzasadniających taki zakaz lub niewywiązywania się pracodawcy z obowiązku wypłaty odszkodowania. Oznacza to, że ziszczenie się tych przesłanek dotyczy tylko zobowiązania, które wziął na siebie pracownik, a nie zobowiązania pracodawcy do zapłaty umówionego odszkodowania (por. np. uchwałę SN z dnia 11 kwietnia 2001 r., III ZP 7/01, czy wyrok SN z dnia 20 stycznia 2016 r., II PK 108/15).

Wyrok SN z dnia 8 lipca 2020 r., II PK 219/18

Standard: 60747 (pełna treść orzeczenia)

Wykładnia art. 101[2] § 2 k.p., zgodnie z którym zakaz konkurencji przestaje obowiązywać przed upływem terminu, na jaki została zawarta umowa, w razie ustania przyczyn uzasadniających taki zakaz lub w razie niewywiązywania się pracodawcy z obowiązku wypłaty odszkodowania, skłoniła Sąd Najwyższy do stanowiska, że ustanie zakazu konkurencji wskutek ustania przyczyn uzasadniających ten zakaz oznacza zwolnienie pracownika z obowiązku powstrzymania się od prowadzenia działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy, a więc dotyczy tylko zobowiązania, które wziął na siebie pracownik, a nie zobowiązania pracodawcy do zapłaty umówionego odszkodowania (por. np. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 11 kwietnia 2001 r., III ZP 7/01, wyrok SN z dnia 12 listopada 2014 r., I PK 86/14, czy wyrok SN z dnia 20 stycznia 2016 r., II PK 108/15).

Wyrok SN z dnia 10 grudnia 2019 r., II PK 105/18

Standard: 61640 (pełna treść orzeczenia)