Odwołanie pracownika ze stanowiska na podstawie art. 70 § 1 KP przez podmiot nieuprawniony

W wyroku z dnia 22 kwietnia 1998 r., I PKN 58/98 Sąd Najwyższy słusznie stwierdził, że odwołanie pracownika ze stanowiska na podstawie art. 70 § 1 KP przez podmiot, którego kompetencja do dokonania tej czynności nie jest jednoznacznie wyłączona, powoduje rozwiązanie stosunku pracy. 

Wyrok SN z dnia 16 czerwca 1999 r., I PKN 117/99

Standard: 60487 (pełna treść orzeczenia)

Odwołanie pracownika ze stanowiska na podstawie art. 70 § 1 KP przez podmiot, którego kompetencja do dokonania tej czynności nie jest jednoznacznie wyłączona, powoduje rozwiązanie stosunku pracy.

Sankcji dla jednostronnej czynności prawnej rozwiązującej stosunek pracy, dokonanej w cudzym imieniu bez umocowania lub z przekroczeniem jego granic, należy  poszukiwać w przepisach prawa pracy normujących skutki naruszającego przepisy oświadczenia woli pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę.

Odwołanie ze stanowiska jest, co do zasady, równoznaczne z wypowiedzeniem umowy o pracę na czas nieokreślony. Przepisy Kodeksu pracy regulują skutki wadliwości wypowiedzenia polegające na braku jego zasadności lub naruszeniu przepisów o wypowiedzeniu (art. 45 KP). Na ogół przyjmuje się, że naruszenie przepisów o wypowiedzeniu dotyczy niezachowania wymaganego trybu. Nie obejmuje natomiast swą treścią wadliwości podmiotowych. Gdyby przyjąć, że dokonanie czynności rozwiązującej stosunek pracy przez podmiot nieuprawniony nie mieści się w pojęciu wypowiedzenia naruszającego przepisy, a zatem, że jest to kwestia nie uregulowana ustawodawstwem pracy. W ocenie skuteczności takiej czynności znajdą zastosowanie przepisy Kodeksu cywilnego, w tym art. 104 KC.

Przepisy Kodeksu cywilnego w sprawach nie unormowanych ustawodawstwem pracy mają do stosunku pracy zastosowanie odpowiednie. Także odpowiednio, a więc z uwzględnieniem swoistości społecznych stosunków pracy, musi być stosowany art. 104 KC. Prywatnoprawna sankcja nieważności oświadczeń woli w stosunkach zobowiązaniowych prawa cywilnego ma w stosunkach pracy, ze względu na potrzebę pewności prawnej sytuacji ich podmiotów, ograniczone zastosowanie. Konstatacja ta dotyczy zwłaszcza czynności rozwiązujących stosunek pracy.

Nieważność rozwiązania stosunku pracy należy do rzadkich wyjątków, jedynie potwierdzających odmienną regułę. Sankcji dla jednostronnej czynności prawnej rozwiązującej stosunek pracy, dokonanej w cudzym imieniu bez umocowania lub z przekroczeniem jego granic, należy zatem poszukiwać w przepisach prawa pracy normujących skutki naruszającego przepisy oświadczenia woli pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę.

Wyrok SN z dnia 22 kwietnia 1998 r., I PKN 58/98

Standard: 60486 (pełna treść orzeczenia)