Udział w składzie sędziego powołanego po dniu 23 stycznia 2020 r. na wniosek KRS ukształtowanej ustawą z dnia 8 grudnia 2017 r.
Powoływanie sędziów (art. 179 konstytucji) Nienależyta obsada sądu (art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k.) Prawo do sądu niezawisłego, niezależnego i bezstronnego Nieważność ze względu na skład sądu sprzeczny z przepisami prawa (art. 379 pkt 4 k.p.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Uchwała połączonych Izb: Cywilnej, Karnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2020 r., sygn. BSA I-4110-1/20 utraciła moc obowiązującą na skutek wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 20 kwietnia 2020 r. sygn. U 2/20, a zatem nie można z niej dekodować norm prawnych, które pozwalały uznać sąd za nienależycie obsadzony.
Postanowienie SN z dnia 17 lipca 2024 r., I NO 48/23
Standard: 81578 (pełna treść orzeczenia)
Z uwagi wyrok TK z 20 kwietnia 2020 r. w sprawie U 2/20, eliminujący uchwałę SN z porządku prawnego, sama pozaprawna norma wywodzona z tzw. uchwały połączonych Izb Sądu Najwyższego z 23 stycznia 2020 r., BSA I-4110-1/20, de constitutione lata nie istnieje w polskim systemie prawnym, nie może w nim być stosowana ani kreowana, a próba jej „reanimacji” i uwzględniania w jakichkolwiek aktach stosowania prawa stanowi wyraz abuzywnego konstytucjonalizmu, którą to tendencję orzeczniczą szczegółowo zaprezentował i odniósł się do niej Sąd Najwyższy w wyroku z 7 marca 2023 r., II CSKP 659/22 oraz w postanowieniach z 6 października 2022 r., III CZP 88/22, z 7 lipca 2023 r., III CB 15/23, a także z 21 czerwca 2024 r., III CB 44/24.
Norma wywodzona z niekonstytucyjnej uchwały SN z 23 stycznia 2020 r. pozostaje w ścisłym związku z samą uchwałą jako aktem stosowania prawa (czynnością Sądu Najwyższego), a tym samym utrata mocy zawartej w uchwale normy prawnej powiązana jest z samą nieskutecznością uchwały jako aktu (czynności podjętej przez Sąd Najwyższy, nota bene w wadliwym postępowaniu, czego przybliżenie nie jest jednak konieczne w niniejszej sprawie). 6. Odmowa uznania opisanego skutku wyroku TK z 20 kwietnia 2020 r. w sprawie U 2/20 stanowi akt uzurpacji kompetencji, bez względu na to, od jakiego organu odmowa pochodzi (władzy ustawodawczej, wykonawczej czy też sądowniczej) poprzez niedopuszczalne wkroczenie w sferę wyłączności TK jako organu władzy sądowniczej w zakresie oceny hierarchicznej zgodności aktów normatywnych
Postanowienie SN z dnia 3 lipca 2024 r., III CB 26/24
Standard: 81582 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 67805
Standard: 74436
Standard: 65632