Niedopuszczalność zasądzenia odszkodowania za szkodę mogącą wystąpić w przyszłości

Sąd orzeka, biorąc za podstawę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy (art. 316 § 1 k.p.c.), jego wyrok obejmuje więc tylko szkody powstałe do tej chwili. Może orzec o szkodach przyszłych jedynie wtedy, gdy przepis na to zezwala, co nie zachodzi w odniesieniu do odszkodowania z art. 18[3d]. Sąd Najwyższy w wyroku III PK 43/08 stwierdził, że przepis art. 18[3d] nie jest podstawą do zasądzenia odszkodowania za szkodę mogącą nastąpić w przyszłości.

W odniesieniu do szkody powstałej w wyniku dyskryminacyjnego zachowania pracodawcy, kontynuowanego po wyroku zasądzającym odszkodowanie, pracownik może dochodzić nowego odszkodowania, jeżeli nadal jest w stanie wykazać normalny związek przyczynowy między zachowaniem pracodawcy a powstałą szkodą.

Wyrok SN z dnia 10 lipca 2014 r., II PK 256/13

Standard: 60190 (pełna treść orzeczenia)

Przepis art. 18[3d] k.p. nie jest podstawą zasądzenia odszkodowania za szkodę mogącą wystąpić w przyszłości.

W razie stwierdzenia odpowiedzialności pozwanego powódka nabywa prawo do odszkodowania przewidzianego w art. 18[3d] k.p. Jej szkoda majątkowa polega wówczas na utracie spodziewanych korzyści w postaci dodatku przysługującego przewodniczącej wydziału. Chodzi tu - tak jak w prawie cywilnym - o utratę korzyści, która rzeczywiście nastąpiła, a nie tylko teoretycznie mogłaby nastąpić. Z zastrzeżeniem ustawowych wyjątków wyłącza to zasadność żądania zasądzenia odszkodowania za okres po wyrokowaniu (art. 316 k.p.c.).

Wyrok SN z dnia 7 stycznia 2009 r., III PK 43/08

Standard: 60185 (pełna treść orzeczenia)