Obowiązek powstrzymywania się od kontaktowania się z pokrzywdzonym lub innymi osobami wymierzany (art. 72 §1 pkt 7a k.k.)

Obowiązek powstrzymywania się od kontaktowania się z pokrzywdzonym lub innymi osobami wymierzany wraz z karą ograniczenia wolności jest orzekany na podstawie przepisów normujących stosowanie środków probacyjnych – art. 72 §1 pkt 7a k.k. (nie zaś środków karnych). Powoduje to, że okres wykonywania tego środka nie może być ustalony w oparciu o art. 43 §1 k.k. Z istoty swojej zatem długość tego okresu nie może przekroczyć maksymalnego okresu próby, a więc 3 lat (art. 70 §1 k.k.) a w przypadku młodocianego – 5 lat (art. 70 § 5 k.k.).

Środki probacyjne są środkami integralnie powiązanymi z okresem próby. Służą zwiększeniu skuteczności wykonywania kary o charakterze wolnościowym, zwłaszcza w przestrzeni prewencji indywidualnej. Co do zasady ich oddziaływanie nie powinno wykraczać poza okres próby. Brak jakichkolwiek racjonalnych powodów, aby w ten sam sposób nie postrzegać celu orzekania tych środków na gruncie kary ograniczenia wolności. Zatem czas stosowania obowiązków określonych w art. 34 § 3 k.k., w zakresie w jakim przepis ten odsyła do art. 72 § 1 k.k., nie może przekraczać długości kary ograniczenia wolności wymierzonej w danym przypadku.

Czas wykonywania tych obowiązków powinien się jednak mieścić w czasie trwania kary ograniczenia wolności, aby można było skontrolować ich wykonanie i wyciągnąć ewentualne konsekwencje prawnokarne z ich niewykonania (por. art. 65 § 1 k.k.w.).

Wyrok SN z dnia 11 kwietnia 2022 r., IV KK 377/21

Standard: 60166 (pełna treść orzeczenia)

W toku wykonywania kary ograniczenia wolności, obowiązki nałożone w oparciu o przepisy art. 72 § 1 pkt 3 – 8 k.k. oraz dozór kuratora, mogą być – stosownie do dyspozycji przepisu art. 61 § 1 k.k.w. – rozszerzane modyfikowane lub uchylane „jeżeli względy wychowawcze za tym przemawiają”. 

Uchwała SN z dnia 25 lutego 2002 r., I KZP 2/02

Standard: 74166 (pełna treść orzeczenia)