Wartość przedmiotu zaskarżenia kasacyjnego w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych

W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych przedmiot rozpoznania sprawy sądowej wyznacza decyzja organu rentowego, od której wniesiono odwołanie (art. 477[9], art. 477[14] k.p.c.). Zatem dla określenia wartości przedmiotu zaskarżenia kasacyjnego miarodajna jest wyłącznie wartość przedmiotu podlegającego rzeczywistemu rozpoznaniu i rozstrzygnięciu, co wyklucza dowolność stron przy jej oznaczaniu. Sąd drugiej instancji nie tylko jest uprawniony, ale i zobowiązany do sprawdzenia - w razie wątpliwości - wskazanej w skardze wartości przedmiotu zaskarżenia. Uprawnienie sądu obejmuje nie tylko skontrolowanie danych składających się na tę wartość, lecz także sposobu jej obliczenia (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 2011 r., III UZ 1/11)

Ustalenie zaległych składek i domaganie się od nich odsetek nie wpływa na wartość przedmiotu zaskarżenia, bowiem zgodnie z art. 20 k.p.c. do wartości przedmiotu sporu nie wlicza się odsetek, pożytków i kosztów żądanych obok roszczenia głównego.

Postanowienie SN z dnia 12 marca 2020 r., II UZ 4/20

Standard: 59903 (pełna treść orzeczenia)

W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych przedmiot rozpoznania sprawy sądowej wyznacza decyzja organu rentowego, od której wniesiono odwołanie (art. 477[9] k.p.c., art. 477[14] k.p.c.). Tę ustaloną linię judykatury potwierdza postanowienie SN z dnia 20 stycznia 2010 r. w sprawie II UZ 49/09).

W ocenie Sądu Najwyższego rozpoznającego zażalenie, przepisy te odnoszą się do ostatniej decyzji organu rentowego, która wymieniona została w odwołaniu, a nie do wcześniejszych decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. 

Postanowienie SN z dnia 10 marca 2011 r., III UZ 1/11

Standard: 59904 (pełna treść orzeczenia)

W sprawie, w której kwestionuje się zawieszenie części uzupełniającej renty lub emerytury, dopuszczalność skargi kasacyjnej zależy od wartości przedmiotu zaskarżenia. Aktualne pozostaje w tym zakresie orzecznictwo Sądu Najwyższego dotyczące dopuszczalności kasacji z uwagi na wartość przedmiotu zaskarżenia (por. postanowienie z 11 marca 2004 r., II UZ 6/04, postanowienie z 27 marca 2003 r., II UZ 14/03, postanowienie z 4 czerwca 2003 r., II UK 314/02).

Zatem w sprawie, w której kwestionuje się zawieszenie części uzupełniającej renty rolniczej, dopuszczalność skargi kasacyjnej zależy od wartości przedmiotu zaskarżenia (art. 3982 § 1 k.p.c.), ponieważ sprawa ta nie jest sprawą o przyznanie renty ani sprawą o jej wstrzymanie (por. podobny pogląd co do wstrzymania wypłaty „dodatku do świadczenia emerytalnego” w postaci tzw. dodatku kombatanckiego wyrażony w postanowieniu SN z 21 lipca 2004 r., II UZ 28/04).

Postanowienie SN z dnia 20 stycznia 2010 r., II UZ 49/09

Standard: 59905 (pełna treść orzeczenia)