Obowiązek zachowania w tajemnicy informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę

Naruszenie obowiązku zachowania w tajemnicy informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę (art. 100 § 2 pkt 4 KP) może polegać na uzyskaniu wiedzy o nich przez nieuprawnionego pracownika.

Powód naruszył obowiązek dbania o dobro pracodawcy, chronienia jego mienia, przez który należy rozumieć obowiązek powstrzymywania się od działań, które powodują szkodę lub co najmniej narażają na nią pracodawcę oraz powstrzymywania się od działań, które mogą narazić pracodawcę na szkodę przez ujawnienie informacji, stanowiących jego tajemnicę. Takie ujawnienie informacji stanowiących tajemnicę pracodawcy, to każde uzyskanie wiedzy o nich, także przez samego pracownika, choćby ich dalej nie przekazał. Działanie powoda naruszało te jego obowiązki jako pracownika. Podjął on bowiem działania zmierzające do uzyskania informacji, które były dla niego niejawne. Ich uzyskanie, choćby tylko przez powoda, mogło narazić pracodawcę na szkodę. Nadto przez swoje działanie powód mógł spowodować też szkodę w postaci zniszczenia czy uszkodzenia danych zawartych w komputerze głównym. Byłaby to szkoda nie wynikająca z samego ujawnienia informacji stanowiących tajemnicę pracodawcy. Powód naruszył więc swoje obowiązki pracownicze, a ze względu na narażenie pracodawcy na szkodę, zarówno wynikającą z możliwości utraty (zniszczenia) danych, jak i ujawnienia tajemnicy, było to działanie zagrażające istotnym interesom pracodawcy (por. wyrok z dnia 23 września 1997 r., I PKN 274/97).

W tym zakresie Sąd drugiej instancji prawidłowo ocenił, że powód działał z winy umyślnej w zamiarze bezpośrednim co do samej próby uzyskania dostępu do danych, a co najmniej z winy umyślnej w zamiarze ewentualnym w zakresie możliwości uzyskania dostępu i wyrządzenia, czy tylko narażenia pracodawcy na szkodę. 

Wyrok SN z dnia 6 czerwca 2000 r., I PKN 697/99

Standard: 59775 (pełna treść orzeczenia)