Wymóg uprzedzenia stron o możliwości zastosowania art. 45 § 2 k.p.

Z uwagi na obowiązującą w procesie cywilnym zasadę kontradyktoryjności, samo wdanie się pracodawcy w spór sądowy zainicjowanym pozwem o przywrócenie do pracy i wykazywanie w toku procesu zgodności z przepisami złożonego oświadczenia woli o rozwiązaniu stosunku pracy, nie jest tożsame ze zgłoszeniem wniosku o orzeczenie - w razie podzielenia przez sąd zarzutów pracownika skierowanych przeciwko takiemu oświadczeniu - o roszczeniu alternatywnym do dochodzonego przez powoda. Nie wystarcza samo dowodzenie przez pracodawcę prawidłowości dokonanego rozwiązania stosunku pracy, ale konieczne jest wykazanie dodatkowych okoliczności, jakimi są określone w art. 45 § 2 k.p. przesłanki uwzględnienia tego rodzaju wniosku.

Bez stosownej inicjatywy strony pozwanej sąd nie powinien sam poszukiwać argumentów za odmową orzeczenia o restytucji stosunku pracy.

Wyrok SN z dnia 22 września 2020 r., I PK 197/19

Standard: 59398 (pełna treść orzeczenia)

Sąd powinnien uprzedzić pracownika o możliwości zastosowania art. 45 § 2 k.p., tak by mógł on przedstawić swoje stanowisko co do niemożliwości lub niecelowości uwzględnienia żądania przywrócenia do pracy (por. wyroki SN z dnia 23 czerwca 2010 r., II PK 6/10; z dnia 23 listopada 2016 r.; z dnia 24 października 2017 r., II PK 300/16). Ten zabieg nabiera znaczenia, gdy do wybrania za pracownika roszczenia o odszkodowanie, w miejsce żądanego przywrócenia do pracy, dochodzi dopiero w wyroku sądu drugiej instancji.

Wyrok SN z dnia 15 maja 2019 r., II PK 20/18

Standard: 59668 (pełna treść orzeczenia)

O możliwości zastosowania art. 45 § 2 k.p. powinny być uprzedzone każdorazowo strony po to, aby przedstawiły swoje stanowiska co do niemożliwości lub niecelowości uwzględnienia żądania przywrócenia do pracy (wyrok SN z 23 czerwca 2010 r., II PK 6/10).

Wyrok SN z dnia 21 września 2017 r., I PK 254/16

Standard: 63258 (pełna treść orzeczenia)