Niemożliwość przywrócenia pracownika do pracy na dotychczasowych warunkach

Niemożliwość przywrócenia do pracy nie może wynikać z zatrudnienia innego pracownika, bo wówczas byłaby to zachęta dla pracodawców do określonego postępowania aby uchylić się od żądania pracownika przywrócenia do pracy w sporze z pracownikiem po wypowiedzeniu mu umowy o pracę – wyrok SN z 17 lutego 1998 r., I PKN 572/97).

Wyrok SN z dnia 14 grudnia 2022 r., II PSKP 121/21

Standard: 70338 (pełna treść orzeczenia)

Jako przykłady niemożliwości przywrócenia pracownika do pracy na dotychczasowych warunkach w orzecznictwie Sądu Najwyższego podaje się między innymi:

1) sytuację pozwanego pracodawcy spowodowaną siłą wyższą lub działaniem nieprzewidzianych zdarzeń przypadkowych (wyrok z dnia 13 maja 1998 r., I PKN 104/89);

2) likwidację stanowiska pracy i brak środków na utrzymanie dotychczasowego poziomu zatrudnienia (wyrok z dnia 14 maja 1999 r., I PKN 57/99, ale już nie samo zmniejszenie stanu zatrudnienia, jeśli redukcja etatów nie dotyczy stanowiska pracy zwolnionego pracownika (wyrok z dnia 26 marca 1998 r., I PKN 566/97), ani fakt zatrudnienia innego pracownika w miejsce zwolnionego (wyrok z dnia 17 lutego 1998 r., I PKN 572/97);

3) konieczność zatrudnienia nowych pracowników z odpowiednimi kwalifikacjami, których powód nie posiada (wyrok z dnia 9 lutego 1999 r., I PKN 565/98);

4) stwierdzona orzeczeniem lekarskim niezdolność zwolnionego pracownika do pracy na danym stanowisku (wyrok z dnia 13 lipca 2011 r., I PK 8/11) lub spowodowania stanem zdrowia niemożność wykonywania przez pracownika większości zadań na danym stanowisku (wyrok z dnia 9 grudnia 1998 r., I PKN 502/98).

Wyrok SN z dnia 22 września 2020 r., I PK 197/19

Standard: 59394 (pełna treść orzeczenia)

Niemożliwość przywrócenia do pracy ma walor obiektywny i może dotykać przyczyn leżących po stronie pracodawcy jak i pracownika. Ilustracją takich zależności może być sytuacja, gdy przywróceniu pracownika do pracy sprzeciwi się fakt nieistnienia zajmowanego już stanowiska w szkole i braku kwalifikacji do nauki innych przedmiotów (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 maja 2016 r., I PK 132/15). Może też polegać na utracie przymiotu pozwalającego na dalsze wykonywanie pracy, czy też wręcz brakiem zdolności do pracy (zob. wyroki SN: z dnia 16 października 2009 r., I PK 85/09; z dnia 3 sierpnia 2011 r., I PK 30/11).

Wyrok SN z dnia 15 maja 2019 r., II PK 20/18

Standard: 59663 (pełna treść orzeczenia)