Prawo bez barier technicznych, finansowych, kompetencyjnych

Przesłanki nabycia prawa do odprawy przedemerytalnej

Odprawa w związku z przejściem na rentę lub emeryturę (art. 92 [1] k.p)

Prawo do odprawy powstaje w chwili spełnienia wszystkich jego przesłanek, a więc w dacie przyznania prawa do renty, jeżeli następuje to po pewnym czasie od rozwiązania stosunku pracy. Należy to odpowiednio odnieść do odprawy przedemerytalnej, czyli odprawy w związku z przejściem na świadczenie przedemerytalne.

Za przesłanki nabycia tego prawa należy uznać rozwiązanie stosunku pracy, przy czym nie musi ono nastąpić z powodu przejścia na takie świadczenie (niekonieczny jest związek przyczynowy między rozwiązaniem stosunku pracy a nabyciem świadczenia przedemerytalnego). Drugą przesłanką prawa do tej odprawy jest przyznanie świadczenia przedemerytalnego, a trzecią związek funkcjonalny między rozwiązaniem stosunku pracy a uzyskaniem tego świadczenia.

Prawo do takiej odprawy przedemerytalnej powstaje po spełnieniu wszystkich wskazanych przesłanek, a więc w dacie nabycia świadczenia przedemerytalnego. Nie jest tym samym trafny pogląd, że niemożliwe było nabycie przez powoda prawa do odprawy, gdyż świadczenie przedemerytalne uzyskał on po upływie ponad 6-ciu miesięcy od ustania stosunku pracy. 

Wyrok SN z dnia 26 lipca 2012 r., I PK 24/12

Standard: 59344 (pełna treść orzeczenia)

Świadczenie przedemerytalne może być przyznane osobie, która nie spełnia łącznie wszystkich warunków niezbędnych do przyznania emerytury, gdyż mimo że posiada okres uprawniający do emerytury -nie posiada wymaganego wieku. Oznacza to, że spełnienie warunków koniecznych do nabycia świadczenia przedemerytalnego w żadnym razie nie jest tożsame ze spełnieniem warunków uprawniających do nabycia prawa do emerytury. Dlatego też ustanie stosunku pracy, wraz z którym pracownik uzyskuje świadczenie przedemerytalne, nie jest ustaniem stosunku pracy „w związku z przejściem na rentę lub emeryturę”, jakiego wymaga dla przyznania odprawy zarówno regulamin wynagradzania obowiązujący u strony pozwanej, jak i art. 92[1] § 1 k.p..

Wyrok SN z dnia 6 maja 2003 r., I PK 257/02

Standard: 59364 (pełna treść orzeczenia)

Serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystając z serwisu akceptujesz politykę prywatności i cookies.