„Stan zadłużenia w dniu wypadku” z art. 6 ust. 2 ustawy wypadkowej

Uwzględnienie wyłącznie wykładni językowej art. 6 ust. 3 ustawy wypadkowej przy dekodowaniu pojęcia „uregulowanie zadłużenia” prowadzi do niepojmowania go wąsko jako wyłącznie spłaty zadłużenia (wygaśnięcia zobowiązania), ale także jako czynności przewidzianej w przepisach prawa ubezpieczeń społecznych zmierzającej bezpośrednio do spłaty zadłużenia. Uregulowaniem zadłużenia będzie zatem również ustalenie w układzie ratalnym harmonogramu spłat zaległości składkowych (art. 29 ust. 1 ustawy systemowej). 

Oznacza to, że roszczenie o wypłatę świadczenia nie wygasa (z powodu przedawnienia), gdy dłużnik w dniu wypadku jest związany układem ratalnym albo gdy zawrze taki układ w terminie 6 miesięcy od dnia wypadku. 

Podobnie traktować należy wszczęcie postępowania abolicyjnego (na podstawie ustawy o umorzeniu należności powstałych z tytułu nieopłaconych składek przez osoby prowadzące pozarolniczą działalność) zmierzającego do wygaśnięcia zobowiązania z tytułu składek podlegających umorzeniu i zapłaty zobowiązania z tytułu składek niepodlegających umorzeniu. Wobec tego przesłankę „stanu zadłużenia w dniu wypadku” z art. 6 ust. 2 ustawy wypadkowej, pozbawiającą prawa do świadczenia, należy oceniać ex post – z perspektywy wywiązania się dłużnika z decyzji warunkowej (art. 1 ust. 8 ustawy abolicyjnej) lub postanowień układu ratalnego, co stanowi ostatnią okoliczność niezbędną do ustalenia prawa do tych świadczeń (art. 6 ust. 4 ustawy wypadkowej). Oznacza to prawo do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego po wydaniu pozytywnej decyzji, o której mowa w art. 1 ust. 13 pkt 1 ustawy abolicyjnej lub po wywiązaniu się z układu ratalnego, choćby minęło więcej niż 6 miesięcy od dnia wypadku.

Wyrok SN z dnia 17 stycznia 2019 r., III UK 204/17

Standard: 59310 (pełna treść orzeczenia)