Promocja idei powszechnie nieakceptowanych
Wolność zrzeszania się (art. 58 konstytucji)
Trybunał uznawał już wcześniej, że w kontekście artykułu 10 nie można odmówić ochrony na podstawie Konwencji ideom lub zachowaniem wyłącznie z tego względu, że mogą one wywoływać zaniepokojenie grup obywateli bądź dlatego, że ktoś może postrzegać je jako obraźliwe (zob. Vajnai). Trybunał sądzi, iż podobne względy należy zastosować w odniesieniu do wolności stowarzyszania się w takim zakresie, w jakim dotyczy ona stowarzyszeń jednostek zakładanych w celu promowania idei, które nie są powszechnie akceptowane, a nawet szokujące czy obraźliwe. Rzeczywiście, o ile danego stowarzyszenia nie można w uzasadniony sposób uznać za potencjalne źródło przemocy bądź za wcielenie zaprzeczenia zasad demokratycznych, trudno pogodzić radykalne środki ograniczania takich podstawowych praw jako prawo do wolności stowarzyszania się – w imię ochrony demokracji – z duchem Konwencji, której celem jest gwarantowanie wyrażania opinii politycznych (nawet takich, które są trudne do zaakceptowania przez władze czy większe grupy obywateli i podważają ustalony porządek społeczny) za pośrednictwem wszelkich środków pokojowych i zgodnych z prawem, w tym poprzez stowarzyszenia i zgromadzenia (zob. mutatis mutandis Güneri i Inni przeciwko Turcji, nr 42853/98, 43609/98 and 44291/98, 12 lipca 2005 r.).
Vona przeciwko Węgrom (Skarga nr 35943/10)
Standard: 4604