Strona podmiotowa przestępstwo fałszu intelektualnego
Poświadczenie nieprawdy (fałsz intelektualny art. 271 k.k.)
Strona przedmiotowa czynu z art. 271 § 1 k.k. (tak samo z § 2 art. 271 k.k.) polega na poświadczeniu w dokumencie nieprawdy co do okoliczności mającej znaczenie prawne, bez względu na to czy ma on znaczenie na zewnątrz, czy tylko jest wykorzystywany na wewnętrzne potrzeby.
Pozbawionym normatywnego oparcia w treści wymienionego przepisu jest sprowadzanie odpowiedzialności funkcjonariusza publicznego za poświadczenie nieprawdy do sytuacji wystawiania dokumentu podmiotowi zewnętrznemu. W żadnym wypadku nie uzasadnia tego posłużenie się przez ustawodawcę w treści art. 271 § 1 k.k. pojęciem „innej osoby uprawnionej do wystawienia dokumentu”.
Wyrok SO w Warszawie z dnia 7 stycznia 2019 r., VI Ka 553/18
Standard: 73348 (pełna treść orzeczenia)
Przestępstwo fałszu intelektualnego (art. 271 § 1 k.k.) ma charakter umyślny. Sprawca musi obejmować swoją świadomością, że poświadcza nieprawdę oraz że poświadczenie to dotyczy okoliczności mających znaczenie prawne.
Przewidziany w art. 271 § 3 k.k. typ czynu zabronionego jest kwalifikowany ze względu na osiągnięcie korzyści majątkowej lub osobistej. W typie kwalifikowanym konieczne jest wystąpienie zamiaru bezpośredniego kierunkowego (dolus directus coloratus), a zatem jest to przestępstwo kierunkowe. Tym samym inny niż określony w wymienionym przepisie zamiar towarzyszący popełnieniu przestępstwa, nawet jeżeli sprawca osiągnie korzyść majątkową (lub osobistą) w wyniku wystawienia fałszywego dokumentu, nie wystarczy do przyjęcia odpowiedzialności typu kwalifikowanego za poświadczenie nieprawdy w tym dokumencie (por. wyrok SN z dnia 9 września 2004 r., WA 15/04
Uchwała SN z dnia 6 lipca 2016 r., SNO 26/16
Standard: 58864 (pełna treść orzeczenia)