Wniosek o udzielenie zabezpieczenia a przerwa biegu przedawnienia

Z jednej strony z uwagi na kategoryczne brzmienie art. 123 § 1 pkt 1 k. c. możliwym jest uznanie, iż każde złożenie wniosku o zabezpieczenie przerywa bieg przedawnienia roszczenia. Przy przyjęciu tej koncepcji dalszy bieg takiego wniosku jest dla skuteczności przerwania biegu przedawnienia obojętny – do przerwania takiego dojdzie zarówno w sytuacji, w której wniosek ten zostanie oddalony, jak również w sytuacji, w której wniosek ten zostanie uwzględniony, ale upadnie np. w związku z brakiem wytoczenia powództwa (czyli w sytuacji wskazanej w art. 744 § 2 k. p. c.). Tego rodzaju szeroka interpretacja art. 123 § 1 pkt 1 k. c. prowadzić może jednak do sytuacji, w których uprawniony ponawia niezasadne wnioski o udzielenie zabezpieczenia (np. przy niewątpliwym braku interesu prawnego, o którym mowa w art. 730 1 § 1 k. p. c.) jedynie w celu uzyskania skutku w postaci przerwania biegu przedawnienia. 

Możliwa jest również bardziej rygorystyczna interpretacja art. 123 § 1 pkt 1 k. c., w której przerwanie biegu przedawnienia następuje jedynie wówczas, kiedy uprawniony składa wniosek w sposób skuteczny – wniosek taki jest uzasadniony, zaś po uzyskaniu zabezpieczenia podejmuje dalsze działania w celu jego realizacji. 

Sąd Apelacyjny opowiada się za drugą z tych koncepcji,

Wyrok SA w Warszawie z dnia 24 kwietnia 2019 r., VI ACa 84/19

Standard: 58769 (pełna treść orzeczenia)

Wniosek o zabezpieczenie roszczenia, złożony przed wniesieniem pozwu, przerywa bieg terminu przedawnienia tylko o ile następnie skutecznie wniesiono pozew w terminie zakreślonym zgodnie z art. 733 k.p.c., zaś upadek zabezpieczenia (art. 744 § 1 i 2 k.p.c.) powoduje także zniweczenie skutku w postaci przerwania terminu przedawnienia wywołanego wnioskiem o zabezpieczenie.

Wyrok SA w Warszawie z dnia 16 stycznia 2014 r., I ACa 1194/13

Standard: 62128 (pełna treść orzeczenia)