Chwila dokonania zajęci wierzytelności (art. 900 § 1 k.p.c.)

Art. 900 § 1 k.c. określa istotny moment, w którym dochodzi do zajęcia wierzytelności. Zajęcie jest dokonane z chwilą doręczenia wezwania dłużnikowi zajętej wierzytelności. Z kolei zgodnie z art. 896 § 1 pkt 2 k.p.c. zajęcie wierzytelności oznacza dla dłużnika zajętej wierzytelności zakaz wypłaty należnego od dłużnika zajętej wierzytelności świadczenia na rzecz dłużnika egzekwowanego i nakaz złożenia go komornikowi lub do depozytu sądowego.

Ustalenie chwili zajęcia ma bardzo istotne dla egzekucji znaczenie bowiem wpływa na powstanie obowiązków „procesowych” dłużnika egzekwowanego i poddłużnika ( o których mowa w art. 896), a przede wszystkim decyduje o momencie, od którego powstają skutki zajęcia. Skutki zajęcia co do zasady następują z chwilą doręczenia wezwania dłużnikowi zajętej wierzytelności, z którego wynika, że ma on zakaz zrealizowania świadczenia, do którego jest zobowiązany, do rąk dłużnika egzekwowanego i powinien to uczynić do rąk komornika.

Zakaz rozporządzania wierzytelnością obowiązuje od chwili zajęcia, które co do zasady następuje z momentem doręczenia poddłużnikowi wezwania z art. 895 k.p.c. 

Wyrok SO w Gliwicach z dnia 24 lutego 2016 r., III Ca 1836/15

Standard: 58507 (pełna treść orzeczenia)