Zajęcie wynagrodzenia za pracę
Zajęcie wynagrodzenia za pracę (art. 881 k.p.c.)
Egzekucja z wynagrodzenia za pracę rozpoczyna się od zajęcia tego wynagrodzenia. Dłużnikiem zajętej wierzytelności jest pracodawca, nazywany także podłużnikiem. Poddłużnik staje się w zakresie wynikającym z zajęcia dłużnikiem dłużnika egzekwowanego w znaczeniu procesowym.
Z chwilą doręczenia dłużnikowi zawiadomienia o wszczęciu egzekucji oraz pisma zawiadamiającego o obowiązkach wynikających z art. 881 § 2 dłużnik nie powinien odbierać wynagrodzenia i innych świadczeń objętych zajęciem, w przeciwnym bowiem razie ciąży na nim odpowiedzialność za wyrządzoną wierzycielowi szkodę ( art. 415 k.c.).
Doręczenie poddłużnikowi wezwania określającego obowiązki przewidziane w art. 881 § 3 stwarza skutki wynikające z zajęcia, o których mowa w art. 884, 885 i 887. Skutki te dotyczą tej części wynagrodzenia za pracę, która nie jest objęta ograniczeniami egzekucji wynikającymi z art. 833 i 834. Komornik powinien ponadto pouczyć pracodawcę o treści art. 886, zaznaczając, że niezastosowanie się do określonych tymi przepisami obowiązków może rodzić odpowiedzialność za wyrządzoną wierzycielowi szkodę.
Wyrok SR w Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 21 grudnia 2016 r., VI P 712/15
Standard: 58401 (pełna treść orzeczenia)
Do egzekucji z wynagrodzenia za pracę komornik przystępuje przez jego zajęcie (art. 881 § 1 k.p.c.), które polega na zawiadomieniu dłużnika, że do wysokości egzekwowanego świadczenia i aż do pełnego pokrycia długu nie wolno mu odbierać wynagrodzenia poza częścią wolną od zajęcia ani rozporządzać nim w żaden inny sposób (art. 881 § 2 k.p.c.) i wezwaniu pracodawcy, aby w granicach poza częścią wolną od zajęcia nie wypłacał dłużnikowi żadnego wynagrodzenia, lecz przekazywał zajęte wynagrodzenie bezpośrednio wierzycielowi egzekwującemu (po zawiadomieniu komornika) lub komornikowi (art. 881 § 3 k.p.c.). Zajęcie jest dokonane z chwilą doręczenia wezwania dłużnikowi zajętej wierzytelności, co wynika z art. 883 § 1 k.p.c.
Postanowienie SO w Przemyślu z dnia 29 kwietnia 2014 r., I Cz 79/14
Standard: 58408 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 58378