Zażalenie w postępowaniu o wyjawienie majątku

W postępowaniu o wyjawienie majątku przewidziano możliwość wniesienia zażalenia jedynie w dwóch przypadkach, wymienionym w art. 915 § 3 k.p.c. oraz w art. 916 § 2 k.p.c. W pierwszym przypadku wskazano, że zażalenie przysługuje na postanowienie sądu w przedmiocie wyjawienia majątku, w drugim zaś na postanowienie sądu w przedmiocie skazania na grzywnę oraz orzeczenie aresztu.

Zażalenie na postanowienie sądu służy zarówno w przypadku uwzględnienia, jak i oddalenia wniosku o wyjawienie majątku.

Samo zagrożenie sankcjami określonymi w art. 916 § 1 k.p.c. nie może przesądzać o zaskarżalności danego postanowienia, gdyż interes dłużnika jest wystarczająco chroniony przez umożliwienie mu zaskarżenia ewentualnie później wydanego postanowienia o zastosowaniu samej sankcji. Dopiero rozpatrując zażalenie wniesione w trybie art. 916 § 1 k.p.c. Sąd Odwoławczy może badać czy zastosowanie sankcji było uzasadnione, w tym czy dotyczyło wykonania obowiązków wymienionych w tym przepisie. Nie jest to jednak dopuszczalne w postępowaniu zażaleniowym dotyczącym odmowy sporządzenia uzasadnienia postanowienia grożącego sankcjami lub dotyczącym odrzucenia zażalenia na takie postanowienie. Stąd argumenty skarżącej w tym zakresie okazały się bezprzedmiotowe.

Postanowienie SO w Poznaniu z dnia 28 marca 2014 r., XV Cz 347/14

Standard: 57722 (pełna treść orzeczenia)