Uwzględnienia przez sąd z urzędu upływu terminu przedawnienia (art. 117 § 2[1] k.c.)

Po zmianie z dniem 9 lipca 2018 r. przepisów o konstrukcji przedawnienia, dokonanej ustawą z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1104), tylko przedawnienie roszczeń skierowanych przeciwko konsumentowi sąd bierze pod uwagę z urzędu, jako przesłankę decydującą o braku możliwości ich przymusowej realizacji. We wszystkich innych stosunkach uwzględnienie przedawnienia jako okoliczności, która wyłącza udzielenie roszczeniu ochrony wymaga podniesienia stosownego zarzutu przez dłużnika, w stosunku do którego termin przedawnienia już minął. Do tego momentu roszczenie musi być traktowane tak, jakby nie było przedawnione, a i podniesienie zarzutu przedawnienia w okolicznościach konkretnej sprawy może być ocenione w kontekście art. 5 k.c. jako nadużycie prawa.

Uchwała SN z dnia 9 grudnia 2021 r., III CZP 112/20

Standard: 59099 (pełna treść orzeczenia)

Nowelizacją kodeksu cywilnego, która weszła w życie z dniem 9 lipca 2018 r. (Ustawa z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw; Dz.U. poz. 1104) przywrócono (częściowo) obowiązek sądu uwzględnienia z urzędu upływu terminu przedawnienia (art. 117 § 2[1] k.c.). W jej wyniku mamy do czynienia ze sprawami, w których sąd uwzględnia upływ terminu przedawnienia jedynie na zarzut, jak i ze sprawami, gdy czyni to z urzędu.

Wyrok SN z dnia 27 kwietnia 2021 r., IV CSKP 38/21

Standard: 57706 (pełna treść orzeczenia)