Wartość przedmiotu zaskarżenia w sprawach o wysokość powtarzających się świadczeń z ubezpieczenia społecznego

W sprawie z odwołania od decyzji organu rentowego o niepodleganiu dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu (art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, jednolity tekst: Dz.U. z 2021 r., poz. 423) wartość przedmiotu zaskarżenia jest ustalana jako suma świadczeń z ubezpieczenia chorobowego za sporny okres, nie więcej niż za rok (art. 22 k.p.c.).

Uchwała SN z dnia 20 stycznia 2022 r., III UZP 8/21

Standard: 61404 (pełna treść orzeczenia)

W sporach sądowych o wysokość powtarzających się świadczeń z ubezpieczenia społecznego wartość przedmiotu zaskarżenia stanowi obliczona za okres jednego roku, stosownie do wskazań zawartych w art. 22 k.p.c., różnica pomiędzy hipotetyczną kwotą emerytury, jaką skarżący otrzymywałby, gdyby jego żądanie ustalenia wysokości świadczenia zostało uwzględnione, a emeryturą w kwocie faktycznie pobieranej (postanowienia SN z dnia 8 stycznia 1997 r., II UKN 40/96; z dnia 18 października 2000 r., II UZ 123/00; z dnia 21 lipca 2003 r., II UZ 45/03; z dnia 23 listopada 2007 r., II UZ 30/07 i z dnia 2 października 2009 r., II UZ 30/09). Tak oznaczona wartość przedmiotu zaskarżenia nie może być przy tym wyższa od wartości przedmiotu sporu. 

Wspomniana różnica pomiędzy dochodzonym a faktycznie pobieranym świadczeniem za okres dwunastu miesięcy wyznacza wartość przedmiotu zaskarżenia także wówczas, gdy ubezpieczony dochodzi wypłaty należności za przedział czasu sprzed wydania decyzji, gdyż żądanie przyznania zwiększonej emerytury (renty) za okres wcześniejszy nie jest roszczeniem odszkodowaw-czym w rozumieniu prawa cywilnego i nie ma odrębnego charakteru w znaczeniu, jakim terminem tym posługuje się art. 21 k.p.c. Dlatego też dla określenia wartości przedmiotu zaskarżenia w tego rodzaju sporach nie stosuje się tego ostatniego przepisu i nie sumuje się różnic wysokości świadczeń za okres sprzed i po wydaniu zaskarżonej decyzji (postanowienia SN z dnia 6 lutego 2010 r., II UKN 294/00 i z dnia 21 kwietnia 2005 r., I UZ 76/04).

Postanowienie SN z dnia 4 kwietnia 2011 r., I UZ 8/11

Standard: 57283 (pełna treść orzeczenia)