Rozpoznanie w postępowaniu nieprocesowym żądana wydania świadectwa pracy (art. 477[1a] k.p.c.

Konstrukcja przepisu art. 477[1a] k.p.. jednoznacznie wskazuje, iż decyzja o rozpoznaniu sprawy w trybie nieprocesowym należy do sądu i jest podejmowana, gdy pracownik NIE MOŻE UZYSKAĆ ŚWIADECTWA PRACY z tej przyczyny, że nie istnieje podmiot uprawniony do jego wydania a obowiązki pracodawcy nie mogą być w tym zakresie zrealizowane przez żaden podmiot. A zatem powództwo o wydanie świadectwa pracy początek swój bierze w postępowaniu procesowym, gdzie sąd podejmuje kroki dla ustalenia podmiotu, który uprawniony jest wydać pracownikowi świadectwo pracy, a art. 477[1a] k.p.c. będzie miał zastosowanie w sytuacjach, w których po wytoczeniu powództwa zawierającego żądanie pracownika o zobowiązanie pracodawcy do wydania świadectwa pracy okaże się, że pracodawca ten nie istnieje albo z innych przyczyn wytoczenie przeciwko niemu powództwa jest niemożliwe. Sąd w takiej sytuacji ma obowiązek rozpoznania żądania pracownika o zobowiązanie pracodawcy do wydania świadectwa pracy w trybie postępowania nieprocesowego jako żądania ustalenia uprawnienia do otrzymania świadectwa pracy, wydając wcześniej postanowienie o zmianie trybu na postępowanie nieprocesowe zgodnie z art. 201 § 2 k.p.c.

Reasumując- niezależnie od tego, czy pracownik wystąpi z pozwem o wydanie świadectwa pracy, czy z wnioskiem o ustalenie uprawnienia do otrzymania świadectwa pracy, przewodniczący w pierwszej kolejności oceni, w jakim trybie sądowego postępowania rozpoznawczego sprawa powinna być rozpoznana. Jeżeli uzna, że wytoczenie powództwa o zobowiązanie pracodawcy do wydania świadectwa pracy jest możliwe, to rozpozna sprawę w trybie procesowym , jeśli zaś ustali, że pracodawca nie istnieje albo z innych przyczyn wytoczenie przeciwko niemu powództwa jest niemożliwe, to skieruje sprawę do rozpoznania w postępowaniu nieprocesowym.

Wyrok SR w Świdnicy z dnia 14 kwietnia 2020 r., IV P 93/19

Standard: 57193 (pełna treść orzeczenia)