Sprawność postępowania; terminy czynności sądu (art. 471 k.p.c.)

Po nowelizacji obowiązującej od dnia 7 listopada 2019 r. art. 471 k.p.c. stanowi, że przewodniczący i sąd są obowiązani podejmować czynności tak, by termin posiedzenia, na którym sprawa ma zostać rozpoznana, przypadł nie później niż miesiąc od dnia zakończenia posiedzenia przygotowawczego, a jeżeli go nie przeprowadzono - nie później niż sześć miesięcy od dnia złożenia odpowiedzi na pozew. Dopuszczalne obecnie wyznaczenie terminu rozprawy w terminie nawet 6 miesięcy od wniesienia pozwu (a więc znacznie po upływie okresu wypowiedzenia) podważa ratio legis art. 47 k.p., a także w praktyce czyni niemożliwym zrealizowanie przewidzianego w art. 45 § 1 k.p. roszczenia o uznanie za bezskuteczne wypowiedzenia umowy o pracę.

Wyrok SN z dnia 14 listopada 2019 r., III PK 150/18

Standard: 60904 (pełna treść orzeczenia)

Art. 471 k.p.c. został oznaczony termin instrukcyjny, który może być przez Sąd przedłużony, nawet bez zgody stron postępowania.

Z mocy art. 391 § 1 k.p.c. procesowe dyrektywy z art. 471 k.p.c. mają odpowiednie zastosowanie do postępowania przed sądem drugiej instancji.

Nie wyłączają bezprawności zachowania Sądu okoliczności złej organizacji pracy, zwiększenie się wpływu spraw do Sądu, czy niewystarczającej obsady Wydziału (postanowienia SN: z dnia 16 marca 2006 r., III SPP10/06; z dnia 21 marca 2006 r., III SPP 13/06). Oczywiście, nie jest to równoznaczne z tym, że brak bezzwłocznego wyznaczenia rozprawy zawsze prowadzić będzie do odpowiedzialności deliktowej organu.

Postanowienie SN z dnia 13 grudnia 2018 r., I NSP 44/18

Standard: 56980 (pełna treść orzeczenia)